Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του Σοσιαλιστικού κόμματος, με αφορμή το δορυφορικό σχήμα που επιχειρεί να ιδρύσει από κοινού με τους μνημονιακούς του συνεργάτες, ο Γ. Παπανδρέου.

Δίκτυα και ιδρύματα διεθνών διασυνδέσεων και χρηματοπιστωτικοί κύκλοι προωθούν δορυφορικά σχήματα προκειμένου να τα αξιοποιήσουν στα πλαίσια της στρατηγικής των μνημονίων ή της λεγόμενης «μεταμνημονιακής εποχής». Είναι προφανείς οι εν λόγω σχεδιασμοί με μεθόδους αποσιώπησης των συνεπειών των πολιτικών της ήττας και των κοινωνικών και οικονομικών ερειπίων και των ευθυνών τόσο των πρωτεργατών όσο και των υποστηρικτών τους. Επιδιώκουν να εμφανιστούν ως αναβαπτισμένοι σε δήθεν νέες επιδιώξεις, με αυταπάτες δικαίωσης μιας καταστροφικής για τον τόπο, πολιτικής.

H συγκάλυψη και η μη απόδοση πολιτικών ευθυνών για τη κατάλυση των αρχών ενός σοσιαλιστικού κινήματος από τον Γ. Παπανδρέου, οδηγεί σε αυτή την τυχοδιωκτική και κουτοπόνηρη στάση, αλλοτριωμένα στελέχη και μέλη με το να είναι απολογητές και υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας και ταυτόχρονα να παριστάνουν τους αγωνιστές.

Οδηγεί επίσης, ορισμένους στο να εμφανίζονται ως οπαδοί της οικογενειοκρατίας -μιας εκφυλισμένης πολιτικής στάσης- και να υιοθετούν ως υπήκοοι, τις πρακτικές προσωποπαγών μεθοδεύσεων, το νεποτισμό και τα πελατειακά δίκτυα με ταυτόχρονη δημαγωγική καταγγελία του πελατειακού καπιταλισμού.

O πρώην Πρωθυπουργός είναι ο επικεφαλής των πολιτικών της ήττας, της κοινωνικής και οικονομικής διάλυσης στη χώρα και της στρατηγικής επιχείρησης πρόσδεσης ενός Σοσιαλιστικού κόμματος με μονεταριστικές και αντιλαϊκές πολιτικές που οδήγησε στην εκλογική συντριβή, στην απαξίωση από τους προοδευτικούς πολίτες και στην ουσιαστική διάλυση του.

Οι αξίες και οι αντί-αξίες ασκούνται έμπρακτα. Υπεκφυγές και μετάθεση ευθυνών δεν σχετίζονται με την Πολιτική και κυρίως δεν σχετίζονται με την Προοδευτική Πολιτική. Κάθε πολιτική επιλογή έχει και ανάλογη ευθύνη. Τα έργα και οι ημέρες του Γ. Παπανδρέου και των συνεργατών του, είναι γνωστά.

Τώρα επιχειρούν να ξανασυναντηθούν ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι κουτοπόνηροι μνημονιακοί απολογητές που παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το ότι η χώρα έχασε 65 δις από τον ετήσιο πλούτο της, δηλαδή το 1/3 του εθνικού πλούτου, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για το ότι το δημόσιο χρέος αυξήθηκε δραματικά την τελευταία 5ετία, φτάνοντας το 170% του ΑΕΠ της χώρας, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε ότι η χώρα έφτασε σε 400 χιλιάδες λουκέτα, σε επιχειρήσεις, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε ότι το 80% των πολιτών έχασε από 40% έως 60% των εισοδημάτων του, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε πως οι άνεργοι ξεπέρασαν το ενάμιση εκατομμύριο, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε ότι πλέον των 100 χιλιάδων νέων πτυχιούχων μετανάστευσαν, παριστάνουν ότι δε ξέρουν τίποτε για το νέο εργασιακό μεσαίωνα, παριστάνουν ότι δεν γνωρίζουν τίποτε για το ότι πλέον των τεσσάρων εκατομμυρίων πολιτών διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχιας και άλλωστε τους περισσότερους δεν τους αφορά γιατί είναι βολεμένοι, παριστάνουν ότι δε ξέρουν τίποτε για τη βίαιη υποτίμηση της χώρας και του ελληνικού λαού, παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε για την κατάλυση της ισοτιμίας της χώρας στην Ε.Ε.

Η μετάλλαξη πάντα οδηγεί τους κυνικούς να παριστάνουν ότι δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά. Αποτελούν τις γνωστές πρακτικές του στρουθοκαμηλισμού. Με το κεφάλι βυθισμένο στην αλλοτρίωση, σε προσωπικές επιδιώξεις και σε μικροσυμφέροντα. Ασφαλώς, και υπάρχουν και οι αφελείς που εθελοτυφλούν για τις μεθοδεύσεις ορισμένων παραγόντων και κύκλων.

Παριστάνουν ότι δε ξέρουν ότι όλα αυτά και άλλα τα προκάλεσε ο Γ. Παπανδρέου, από κοινού με τον Ε. Βενιζέλο και άλλα στελέχη των τότε Κυβερνήσεων, παραδίνοντας τη χώρα στο ΔΝΤ και στα ακροδεξιά νεοφιλελεύθερα μνημόνια. Ο δε, πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται τώρα σε ενδομνημονιακούς μικρό-εμφύλιους με άλλους παράγοντες του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ, ως να έχει το ακαταλόγιστο, όπως και οι απολογητές του σε μια επικοινωνιακή φιέστα συναισθηματικής και πολιτικής εκμετάλλευσης αγώνων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων προοδευτικών αγωνιστών.
Αυτές είναι οι «αρχές» των μεταλλαγμένων, ότι δηλαδή φταίνε οι άλλοι.

Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, Γάλλος υπαρξιστής φιλόσοφος, κρατούμενος των Ναζί στο στρατόπεδο του Νταχάου, επέζησε και κατόπιν ήταν στα οδοφράγματα του Μάη του 1968, βραβεύτηκε με το Νόμπελ, το όποιο αρνήθηκε να παραλάβει. Eίχε γράψει σημαντικά έργα, μεταξύ των οποίων και το έργο Κεκλεισμένων των θυρών (1944), όπου αναφέρεται και η φημισμένη φράση: «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Θα ήταν χρήσιμο σε όσους δεν αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους αλλά και σε κάθε φορέα και κάθε παράγοντα που εμφορείται από τη λογική του ρεβανσισμού και θεωρεί ότι η χώρα κατοικείται από Λωτοφάγους. Ορισμένοι μάλιστα, επινόησαν τη θεωρία της αναμονής και της επανόδου τους μέχρις ότου διέλθει ο απαιτούμενος πολιτικός χρόνος με την αυταπάτη ότι θα ξεχάσει ο κόσμος τη βαρβαρότητα που τους επεβλήθη από την κυβερνητική πολιτική του Γ. Παπανδρέου και των συνεργατών του στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια.

Ο Γ. Παπανδρέου και οι απολογητές της νέας κοινωνικής και πολιτικής μνημονιακής κεντροδεξιάς του ΠΑΣΟΚ, σε ένα ρεσιτάλ ψυχοπαθολογίας και πολιτικού καιροσκοπισμού ενώ από κοινού με το Β. Βενιζέλο και άλλα στελέχη ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν αυτή την καταστροφική -για τη χώρα- πολιτική, επιχειρούν να αποποιηθούν και να μεταθέσουν τώρα τις ευθύνες τους, εμφανιζόμενοι ως κήρυκες αρχών και ιδεών.

Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που υπέστη και βιώνει τις συνέπειες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών τους, θα δώσει την απάντηση. Έπραξαν και έβλαψαν. Και τώρα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, επιχειρούν να επανέλθουν και με τη στήριξη ορισμένων παραγόντων του συστήματος σε δήθεν νέους ρόλους σε ένα δήθεν έργο.

Έχουν μνήμη και κρίση οι πολίτες.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση Πολιτικού Συμβουλίου σχετικά με την παρούσα πολιτική συγκυρία.

• Ενώ είναι σε εξέλιξη η 5ετής οικονομική κηδεμονία με τις γνωστές βλαπτικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία στη χώρα, ωμή είναι πλέον η επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας για την πολιτική ποδηγέτηση των εξελίξεων.
• Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα δεν είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά η διαμόρφωση ουσιωδών προϋποθέσεων για την έξοδο από την κρίση. Σκοπιμότητες της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας και κομματικούς υπολογισμούς για την Κυβέρνηση και για την Αντιπολίτευση εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί η αναγωγή της ως καθοριστικό ζήτημα, στο δημόσιο βίο. Προφανώς, αυτό που κρίνεται είναι το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα που δεν μπορεί να συγκαλυφθεί από τους τακτικισμούς για την εκλογή ή όχι ΠτΔ.
• Η επιδίωξη για την άμεση ανάληψη της διακυβέρνησης αποτελεί το μέσο. Η έξοδος της χώρας από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό που θα διαρκέσει μεγάλο διάστημα, αποτελεί τον σκοπό.
• Δύο στρατηγικές για τον οδικό χάρτη εξόδου της χώρας από την κρίση: Η νεοφιλελεύθερη που προωθεί τη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας με διορθωτικές ενέργειες, όμως, ενσωματωμένες στη γνωστή επιδίωξη για τη μετατροπή της χώρας σε μια ειδική ζώνη οικονομικής και κοινωνικής υποτίμησης. Για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα και μιας αντίστοιχης διακυβέρνησης της χώρας σε μια δήθεν «μεταμνημονιακή εποχή». Η προοδευτική, με ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις. Που απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική και προοδευτική διακυβέρνηση. Για να αποτελέσει η επόμενη μέρα τη βάση της ανασύνταξης της οικονομίας και της κοινωνίας και της ανάκτησης της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας με αντίστοιχες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.

Στο δημόσιο βίο της χώρας, επιδίωξη ορισμένων οικονομικών κύκλων, πολιτικών δυνάμεων του μνημονιακού μπλοκ αλλά και ορισμένων κύκλων της αντιπολίτευσης είναι να κυριαρχούν έντονα φαινόμενα κατάπτωσης, εκφυλισμού, αστάθειας και πόλωσης. Είναι και αυτά μεταξύ άλλων, αποτελέσματα της πολιτικής ποδηγέτησης και της επέμβασης στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα του τόπου, από Κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς που καταπατούν διεθνείς συνθήκες, πέρα από κάθε πλαίσιο ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, προκειμένου να προωθήσουν συμφέροντα έξω από αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας.

Η απαίτηση αυτών των δικτύων ήταν η επίσπευση από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, τα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και της ενδεχόμενης πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Αποτελεί προφανή ανάμιξη στη λειτουργία και τους θεσμούς της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνο προς το κυβερνητικό μπλοκ οι επεμβάσεις αυτές, αλλά περιλαμβάνουν και πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Μετά την κατάλυση της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας έναντι των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, που επέφεραν οι Κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και τη συνακόλουθη οικονομική επιτροπεία, έχει  επιβληθεί με την Κυβέρνηση Α. Σαμαρά- Β. Βενιζέλου, η κατάλυση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και ιδιαίτερα, ως προς τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, από δυνάμεις πολιτικών και οικονομικών κύκλων που απαιτούν εκβιαστικά την περαιτέρω υποτίμηση της χώρας, ως δανειστές.

Οι πρωτοφανείς αυτές ενέργειες εκβιασμών και πιέσεων εκφράζουν το αδιέξοδο της αποτυχημένης στρατηγικής της δημοσιονομικής λιτότητας στην Ευρωζώνη, που περιλαμβάνει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο.

Η κρίση, οι εκβιασμοί και οι πιέσεις αφορούν σε ευρύτερες διενέξεις οικονομικών συμφερόντων, όπως των αγορών και του Δ.Ν.Τ. καθώς και Κυβερνήσεων. Αφορούν στη διένεξη των Η.Π.Α. έναντι της Ευρωζώνης και την εναντίωση τους στην ακολουθούμενη στρατηγική της λιτότητας καθώς και στις διαφωνίες για την αντιμετώπιση των δημόσιων χρεών χωρών της Ευρωζώνης αναφορικά με τη διαγραφή ή αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση τους, όπως επίσης, και για την επίσπευση της Συμφωνίας Η.Π.Α.-Ευρωζώνης για την Διατλαντική Εμπορική Ένωση με την οποία θα διακινείται το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εντός της Ευρωζώνης, η αντιπαράθεση Κυβερνήσεων κρατών-μελών με την Κυβέρνηση του Βερολίνου αφορά την ποσοτική χαλάρωση και την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ.

Γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις περιελάμβαναν και πιέσεις προς την Ε.Ε. για μια περαιτέρω επιθετική στάση κατά της Ρωσίας σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις των αγορών για τη σημαντική πτώση της τιμής του πετρελαίου με στόχο τη ρωσική οικονομία καθώς και άλλων από τις αναδυόμενες οικονομίες των χωρών των BRICS.

Κύριο γνώρισμα στο δυτικό ημισφαίριο σε πολιτικό και κρατικό επίπεδο, αποτελεί η ανυπαρξία πολιτικών ηγεσιών, ο εξανδραποδισμός κυβερνήσεων και η υποταγή πολιτικών δυνάμεων στη διαρκή επέλαση των αγορών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αγορών ενέργειας.

Η μεθοδευμένη μεγέθυνση και επιθετική στάση έναντι της Ελλάδας, ως χώρας πειραματόζωο, οδηγεί ορισμένες πολιτικές δυνάμεις και την Κυβέρνηση σε λογικές αποπροσανατολισμού από τα κυρίαρχα προβλήματα που πρώτο και βασικό είναι ένα σχέδιο που θα συγκεντρώσει την πλειοψηφία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την έξοδο από την κρίση. Γιατί η επιδίωξη για την άμεση ανάληψη της διακυβέρνησης αποτελεί το μέσο. Η έξοδος της χώρας από την κρίση που θα διαρκέσει μεγάλο διάστημα, αποτελεί τον σκοπό.

Για την έξοδο της χώρας από την κρίση το κεντρικό ζήτημα δεν είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, γύρω από το οποίο έχει στηθεί ένα σκηνικό πόλωσης, αναμέτρησης, διλημμάτων, κινδυνολογίας, εκβιασμών και απειλών που είναι αδιανόητο να συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα εκπρόσωποι προοδευτικών δυνάμεων. Η προαναγγελία μεθόδων του υπόκοσμου, ο δηλητηριασμός του δημόσιου βίου και των πολιτών με μεγαλοστομίες περί εξαγορασμένης ψήφου βουλευτών δεν είχε ποτέ σχέση με τη δημόσια δράση και λόγο των προοδευτικών δυνάμεων τόσο σε επίπεδο αξιών όσο και για το ποια είναι τα ουσιώδη στις διενέξεις με τις συντηρητικές δυνάμεις από την πλευρά του προοδευτικού κινήματος.

Να υπενθυμίσουμε ότι ήμαστε οι πρώτοι που υποστηρίξαμε ότι το κυρίαρχο θέμα δεν ήταν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που ορισμένοι το ανήγαγαν στη «μάχη των μαχών» για προφανείς σκοπούς, αλλά ότι η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά πιο δυσμενή θέση, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά σε σχέση με το 2009, καθώς δεν παράγει, δε φορολογεί, το χρέος δεν είναι βιώσιμο, όπως και το ασφαλιστικό σύστημα, ενώ δεδομένο είναι ότι και οι μελλοντικές προοδευτικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν το δανεισμό επομένως, σημασία έχει με ποιους όρους και για ποιες ανάγκες.

Οι κομματικές στρατηγικές ορισμένων δυνάμεων με μειοψηφικές πολιτικές πόλωσης, συσπειρώσεων-αντί-συσπειρώσεων και αντιπαραθέσεων έξω από την ουσία των θεμάτων και των συμφερόντων που εξυπηρετεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική των συντηρητικών δυνάμεων, είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας που πρέπει να εκπροσωπούν οι προοδευτικές δυνάμεις.

Οι προοδευτικές αξίες και αρχές ασκούνται έμπρακτα.

Ο αποπροσανατολισμός εδραιώνει τη συντηρητική πολιτική, εντείνοντας εντέλει την αναδίπλωση των πολιτών σε συντηρητικές και αντιπολιτικές επιλογές σε μία λογική  πλήρους πολιτικής απαξίωσης και κοινωνικής διάλυσης που δε συντελούν σε πολιτική νίκης μακροπρόθεσμου χαρακτήρα, με προοπτική για την προοδευτική εξέλιξη της χώρα. Οι τακτικές του «σκοπού που αγιάζει τα μέσα» δεν αφορούν τις προοδευτικές δυνάμεις, όταν τα μέσα δεν είναι ανάλογα του σκοπού. Η χώρα και η ελληνική κοινωνία χρειάζονται θετικές εξελίξεις προς προοδευτική κατεύθυνση.

Ασφαλώς, οι εκλογές και η εναλλαγή των κομμάτων στην Κυβέρνηση αποτελούν βασικά στοιχεία λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Εκλογές, όμως που θα δίνουν τη δυνατότητα στους πολίτες να κρίνουν προγράμματα, κατευθύνσεις και δυνατότητες.

Με την πιθανή προκήρυξη πρόωρων εκλογών, η χώρα θα εισέλθει σε μια νέα περίοδο με την κρίση να είναι σε εξέλιξη. Για κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αποκρούσει τη χειραγώγηση, την καταδημαγώγηση και αυτό αφορά τόσο τις συντηρητικές όσο και τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Οι επιλογές του εκλογικού σώματος θα καθορίσουν τη συγκρότηση της Κυβέρνησης και τις διαφορετικές στρατηγικές για τον οδικό χάρτη με βάση τον οποίο θα συμβάλλουμε στην έξοδο της χώρας από την κρίση.


Επιβεβαιώνουμε για μια ακόμη φορά την πάγια θέση μας για το ότι θα πρέπει να οδηγηθούν σε ήττα οι καταστροφικές επιλογές του Δ.Ν.Τ. και των μνημονίων καθώς και οι πολιτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ που πρωτοστάτησαν στην επιλογή, τη στήριξη και εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Καθώς και τα συμμαχικά και δορυφορικά τους σχήματα που προωθεί η διαπλοκή και το διεθνές οικονομικό σύστημα.

Για να αποτελέσει η επόμενη μέρα τη βάση της ανασύνταξης της οικονομίας και της κοινωνίας και της ανάκτησης της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας με αντίστοιχες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.

Ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο και αναζητεί μια κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμη έξοδο από την κρίση καθώς η πλειοψηφία των πολιτών διαβιεί υπό δυσχερείς συνθήκες.

Το  διεθνές και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σύμπραξη με το Δ.Ν.Τ. και Κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, την προηγούμενη περίοδο επέβαλαν το καθεστώς εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα αλλά και σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε., η επιχειρηματική τάξη πέτυχε μείωση αμοιβών και μισθών και προωθήθηκε σε βάρος χωρών η «δορυφοροποίηση» τους και η πρακτική της «αποικίας χρέους».

Βασική τους επιδίωξη πλέον είναι η συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας στην Ε.Ε. ενώ παράλληλα θα προβαίνουν σε διορθωτικές ενέργειες, όμως,  ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους. Στο πλαίσιο της νέο-αποικιακής πολιτικής τους, ειδικότερα όσον αφορά την Ελλάδα, αποσκοπούν στη μετατροπή της χώρας σε μια ειδική ζώνη οικονομικής και κοινωνικής υποτίμησης, με παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλής προστιθέμενης αξίας, με φτωχοποιημένο το ανθρώπινο δυναμικό, με εκποίηση του δημόσιου πλούτου και πλήρη εμπορευματοποίηση δημοσίων αγαθών και τομέων κοινής ωφέλειας.

Η κρίση επιδιώκουν να γίνει δρόμος όπου η χώρα μας αλλά και η Ε.Ε. συνολικά, θα βαδίσουμε για πολλά χρόνια.

Το κεντρικό ζήτημα επομένως, για τη χώρα είναι η στρατηγική του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου με περαιτέρω επιλογές που μπορεί να αμβλύνουν αλλά δεν θα αναιρούν την ουσία της εν λόγω στρατηγικής.

 Η Δημοκρατία, η ισοτιμία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί και καταστρατηγηθεί ενώ οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. σε συνδυασμό με το αδιέξοδο της αποτυχημένης στρατηγικής του μονόδρομου με τον αποπληθωρισμό, την ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια, λειτουργούν πλέον διαλυτικά για την Οικονομία και τις επιχειρήσεις στην Ε.Ε. με τους ρυθμούς ανάπτυξης να βρίσκονται σε μηδενικό επίπεδο.

Η αποτυχία αυτή οδηγεί σε μια διελκυστίνδα διαμόρφωσης όρων ενός νέο-συντηρητισμού με αντίστοιχες πολιτικές συνεργασίες απολογητών των μνημονιακών πολιτικών, για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα και μιας αντίστοιχης διακυβέρνησης της χώρας σε μια δήθεν «μεταμνημονιακή εποχή». 

Η συντηρητική στρατηγική που εμφανίζεται να προωθεί την έξοδο από την κρίση σε συνεργασία με τις δυνάμεις της διαπλοκής, επιδιώκει τη διασφάλιση και τη διαιώνιση των πολιτικών δυνάμεων που διέλυσαν τη χώρα καθώς και τα δορυφορικά σχήματα που προωθούν τα συμφέροντα που επικράτησαν και στην επόμενη περίοδο στη χώρα. Οδηγώντας έτσι, σε έναν μακροχρόνιο αγώνα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να διεκδικήσει δικαιώματα, δυνατότητες και προοπτική.

Οι ενέργειες αυτές δεν αφορούν τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες.

Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα και τους πολίτες είναι η έξοδος από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η οικονομική και κοινωνική ανασύνταξη του τόπου γιατί και η όποια ρύθμιση του χρέους, δε θα συνεπάγεται για τη χώρα ότι θα πάψει να είναι αναγκασμένη να προβαίνει σε δανεισμό είτε από τις αγορές είτε από την Ε.Ε για μια μακρά περίοδο.

Σημασία έχει ποιες πολιτικές προϋποθέσεις, ποιους όρους και ποια συμφέροντα θα αφορούν αυτές οι επιλογές.

Η χώρα, επομένως χρειάζεται δημοκρατική και προοδευτική λύση για την έξοδο από την κρίση. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να συγκεντρωθεί μια ευρεία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με ένα πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις που θα απομονώνει κάθε συντηρητική στρατηγική. Που θα απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που θα δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση.


Τα κυρίαρχα ζητήματα για τη χώρα ήταν και εξακολουθούν να είναι:

•    Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με άμεσα μέτρα ανακούφισης, δεδομένου ότι 4 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν πλέον στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και η άμεση αντιμετώπιση της ανεργίας καθώς πλέον στη χώρα υπάρχουν 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο
•    Η πραγματοποίηση δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων στην πραγματική οικονομία με βάση ένα σαφές πολιτικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της, καθώς η καταστροφική πολιτική των νεοφιλελεύθερων μνημονίων έχει οδηγήσει σε μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
•    Η προώθηση της παραγωγής προϊόντων συγκριτικού πλεονεκτήματος και υψηλής προστιθέμενης αξίας. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με άμεσες επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, χωρίς υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
•    Οι πηγές νέου δανεισμού που έχει ανάγκη η χώρα.
•    Η προώθηση πολιτικών δίκαιης αναδιανομής του πλούτου καθώς η μείωση που συντελέστηκε ύστερα από την 5ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού, κυμαίνεται από 40% έως 60%. Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση προέχει η εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος για δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των πολιτών στα βάρη. Προς αυτή την κατεύθυνση, άμεση πρέπει να είναι η αύξηση των κατώτατων αμοιβών.
•    Η θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, η νομοθέτηση κανόνων απέναντι στα καρτέλ της αγοράς και τις μονοπωλιακές πρακτικές και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής
•     Η  βιώσιμη ρύθμιση του δημόσιου χρέους της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά και η ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους.

Για να ευοδωθεί έμπρακτα η στρατηγική του δημοκρατικού και προοδευτικού δρόμου προϋποθέτει να διευρύνουμε την προοδευτική πολιτική πλειοψηφία ολοένα και περισσότερο στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων σε ήττα καθώς και να συμβάλλουμε από κοινού: 

• στην αυτονομία της πολιτικής
• στην επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• στην  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• στη δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση

Η χώρα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δε συμβάλλουν οι αναμετρήσεις με διλήμματα. Δε συμβάλλουν επίσης, στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση, οι ρητορικές που αντί να πείθουν, ουδετεροποιούν, αποσυσπειρώνουν γνήσιες κοινωνικές δυνάμεις και πάντα ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις του μνημονιακού μπλοκ και των συμμάχων τους.

Χρειαζόμαστε πρωτίστως, αίσθηση του τι πραγματικά διακυβεύεται στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε ως χώρα και ως κοινωνία, για να συμβάλλουμε προοδευτικές δυνάμεις και πολίτες και με τη συμμετοχή και με τη ψήφο μας, σε μια νικηφόρα δημοκρατική και προοδευτική εξέλιξη.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις απεργιακές κινητοποιήσεις της 27 Νοέμβρη, σε όλη τη χώρα.

Σήμερα 27 Νοέμβρη, συμμετέχουμε στη κινητοποίηση και την απεργία των εργαζόμενων της Αθήνας, των άνεργων, των νέων, κάθε πολίτη, καθώς και στις απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας.

Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δοκιμάζεται από τη βαρβαρότητα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - πέντε χρόνια επίθεσης -με το ΔΝΤ, τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, τον αυταρχισμό.

Ταυτόχρονα συμμετέχουμε στον αγώνα για τη στέρεα συγκρότηση μιας νέας δημοκρατικής πλειοψηφίας, για τη κυβερνητική αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση.

Για να αλλάξουμε πορεία ως χώρα και ως λαός.

Για να σταματήσουμε τις επιλογές που προωθούν οι οργανωτές της κρίσης αλλά και οι υποταγμένοι των μνημονιακών επιλογών που -με άλλο περιτύλιγμα- στοχεύουν στο να βαδίσουμε στο δρόμο της κρίσης για πολλά χρόνια.

Όλοι και όλες στο κοινό αγώνα.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Σήμερα, σαράντα ένα χρόνια μετά από την εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73, όπου κυριαρχεί στη χώρα μας η νεοφιλελεύθερη πολιτική της οικονομικής διάλυσης και των κοινωνικών ερειπίων, η γενικευμένη πολιτική απαξίωση, η έκπτωση πολιτικών αρχών και η ματαίωση των Ελλήνων πολιτών σε μία λογική  αδυναμίας επιρροής και διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων, το μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει πιο επίκαιρο παρά ποτέ.

Το καθεστώς της αμερικανοκίνητης χούντας, της «έκτακτης ανάγκης» εξέφρασε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την κρίση του αναχρονιστικού πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, τον εξαρτημένο χαρακτήρα του, την έλλειψη ηγετικών πολιτικών ομάδων και αντίστοιχων κομμάτων με στρατηγική και πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και τη θετική πορεία της χώρας πριν το 1967.

Η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν η επέμβαση της νεολαίας και των δημοκρατικών πολιτών της Αθήνας στην τότε απόπειρα της χούντας να επιβάλλει ως κορμό της πολιτικής ζωής το Στρατό, ένα αμερικανόπνευστο σχέδιο που είδαμε τόσο στην γειτονική μας Τουρκία όσο και αλλού. Το Πολυτεχνείο ήταν η έκρηξη της άμεσης Δημοκρατίας. Στο Πολυτεχνείο διαμορφώθηκε ένα κίνημα βάσης. Κίνημα με αγωνιστές συνειδητοποιημένους και αποφασισμένους. Οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι συνειδητοποιημένοι και εμπνεόμενοι από τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά ενός λαού με ιστορία αγώνων για την ανεξαρτησία και τις ελευθερίες του, πήραν την υπόθεση στα χέρια τους γιατί τους αφορούσε η εξέλιξη.

Τότε, το μακρύ χέρι της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και της εξάρτησης της χώρας ήταν η χούντα και η ακροδεξιά. Και τότε όπως και σήμερα, υπήρχαν οι έτοιμοι για την αποδοχή της ήττας και της κυριαρχίας τους.

Τώρα το μακρύ χέρι του συστήματος είναι ο Νεοφιλελευθερισμός, μια ακροδεξιά πολιτική στην Οικονομία, στη Κοινωνία και στη Δημοκρατία των μνημονίων, σε μια απόπειρα υποταγής της χώρας όπως και άλλων χωρών της Ε.Ε. προς μια Ευρώπη της  υποβάθμισης, της φτώχειας, της υποτίμησης και της ύφεσης, των πολυεθνικών μονοπωλίων και του παρασιτικού κεφαλαίου. Σε μια Ευρώπη και σε μια Ελλάδα με υποταγμένους πολιτικούς αλλά και με υπηκόους πολίτες, ως απολογητές.

Σήμερα σαράντα ένα χρόνια μετά από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχουμε λόγους  όχι μόνο να θυμόμαστε και να τιμούμε αλλά και να ασκούμε έμπρακτα τις αξίες και τις αρχές που αυτό μέχρι σήμερα συμβολίζει.

Για να έλθει η προοδευτική πολιτική στο προσκήνιο.
Για να έρθουν οι πολίτες στο προσκήνιο.
Για να ξαναμπεί η νεολαία στην πολιτική.

Η χώρα δεν χρειάζεται άλλο εμπόριο φόβου και αδιέξοδες οικονομικά και κοινωνικά πολιτικές. Η χώρα χρειάζεται όραμα, έμπνευση και πραγματική ανανέωση για την προοδευτική έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ανασυγκροτημένη, με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.

Χρειάζεται όλοι οι προοδευτικοί πολίτες να συμβάλλουμε από κοινού στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση:

• για την πολιτική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση
• για την αυτονομία της πολιτικής
• για την λαϊκή κυριαρχία,
• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και
• για την κοινωνική απελευθέρωση.
• για την έξοδο από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Έχουμε τη δυνατότητα ως λαός και ως χώρα να βαδίσουμε ξανά σε μια δημοκρατική και προοδευτική λύση, με σχέδιο και προοπτική.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση Σοσιαλιστικού Κόμματος για το θάνατο του Γ. Χαραλαμπόπουλου.

Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος ήταν πατριώτης, δημοκράτης, αγωνιστής. Διακρίθηκε στην πολιτική και στο δημόσιο βίο  ως εξαίρετη προσωπικότητα που διαπνεόταν από ήθος, εντιμότητα και μαχητικότητα. Για τη δράση του ενάντια στη Χούντα εξορίστηκε, διώχθηκε και βασανίστηκε, αγωνιζόμενος για πολιτικές αξίες και αρχές.

Με την πολιτική του στάση και διαδρομή καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, υπήρξε ένας άοκνος υπερασπιστής των αγώνων του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία, εδραίωση της δημοκρατίας και κοινωνική προκοπή.

Στην παρούσα περίοδο παρακμής και έκπτωσης στο δημόσιο βίο της χώρας, η στάση του αείμνηστου Γιάννη Χαραλαμπόπουλου αποτελεί παράδειγμα για κάθε πολίτη και για τη συμμετοχή όλων μας στην ηθική, ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική ανασύνταξη του Προοδευτικού κινήματος.

Στην οικογένεια του και στους οικείους του, απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την πολιτική συγκυρία.

Η χώρα εισέρχεται σε μία περίοδο όπου οι πολιτικές επιλογές επικαθορίζουν τις προτεραιότητες τόσο της συγκυβέρνησης των μνημονιακών πολιτικών, όσο και της τρόικα, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ. Ανάγκα και θεοί πείθονται…

Η Κυβέρνηση κατέθεσε το Προσχέδιο Προϋπολογισμού όπου ρητά αναφέρεται ότι θα υπάρχει προληπτική εποπτεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Εθνικού Προϋπολογισμού και τήρηση του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, δεύτερον, έλεγχος του Προϋπολογισμού από Δημοσιονομικό Συμβούλιο και υπαγωγή σε καθεστώς εποπτείας με τη σύναψη μνημονίων συνεννόησης όταν ένα Κράτος-Μέλος προσφεύγει στη χρηματοδοτική στήριξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Ειδικότερα, το προσχέδιο μεταξύ άλλων, προβλέπει αύξηση φόρων έναντι του προηγούμενου έτους κατά 1.735 δις ευρώ, εκ των οποίων οι έμμεσοι φόροι είναι εκ νέου αυξημένοι. Οι δαπάνες για την κοινωνική πολιτική μειώνονται κατά 1.5 δις ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ παγιώνεται, η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης επεκτείνεται για μία ακόμη 2ετία και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, είναι επί της ουσίας, ανύπαρκτο.

Παράλληλα, έμπρακτη είναι η τακτική υποχώρηση των εκπροσώπων των δανειστών και της επιτήρησης της χώρας προκειμένου να συμβάλλουν στην πολιτική υποστήριξη του μνημονιακού μπλοκ στη χώρα. Και οι εν λόγω, επιλογές εξελίσσονται εν μέσω τόσο των έντονων διενέξεων ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο με αποτέλεσμα να αναβληθεί η Διεθνής Διάσκεψη για το δημόσιο χρέος της χώρας, όσο και των διενέξεων στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα στην επιμονή του Βερολίνου για τη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας και τη συνακόλουθη διαφοροποίηση τόσο του Προέδρου της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι όσο και των ηγεσιών της Ιταλίας και της Γαλλίας.

Το πλέγμα των προαναφερθέντων διενέξεων, ως αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που οδήγησε και οδηγεί ηγεσίες σε ήττες και σε αποτυχίες με τελευταία παραδείγματα τη συρρίκνωση της ζήτησης σε εκτεταμένη κλίμακα και τον αποπληθωρισμό, έχει προκαλέσει πολιτική αστάθεια τόσο σε άλλες χώρες της Ε.Ε. με πρόσφατο παράδειγμα την Κυβέρνηση της Γαλλίας όσο και στην Ελλάδα.

Τόσο εξ αυτών των λόγων αλλά και εξαιτίας της φορολογικής επιδρομής της Κυβέρνησης με τον ΕΝΦΙΑ, της όξυνσης της κοινωνικής έκρηξης που εξελίσσεται με την φτώχεια και την ανεργία σε πανελλήνια κλίμακα, της προφανούς αδυναμίας να εξασφαλίσει τη συναίνεση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τα φαινόμενα διάλυσης τόσο στην Κυβέρνηση όσο και στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων που την συναπαρτίζουν, οδήγησαν τους Α. Σαμαρά- Β. Βενιζέλου στο να προβούν στην αιφνιδιαστική πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης, προκειμένου να ανασυντάξουν πολιτικά το μνημονιακό μπλοκ, που αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια μειοψηφία στο εκλογικό σώμα.

Για την Συγκυβέρνηση, αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα τακτικής προκειμένου να επιτύχει μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της παρασκηνιακής διαβούλευσης για την αποχώρηση της τρόικας και του ΔΝΤ και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Φιλόδοξες επιδιώξεις χωρίς τις προϋποθέσεις. Ειδικότερα, το δίκτυο του διεθνούς και ευρωπαϊκού δανεισμού αμφισβητεί τη δυνατότητα της χώρας να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια και προτρέπει στη συνέχιση του δανεισμού της χώρας από την ΕΚΤ αλλά στα πλαίσια του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας που σημαίνει ότι θα υπογράψει ένα πρόγραμμα στη στρατηγική της λιτότητας,  που θα δεσμεύει τη χώρα μακροπρόθεσμα και θα εποπτεύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανά εξάμηνο, όπως προβλέπει το εν λόγω Σύμφωνο, που αποτελεί καθεστώς  στην Ευρωζώνη.

Εξάλλου, σε εκκρεμότητα διαφαίνεται ότι θα παραμείνει η αντιμετώπιση της ρύθμισης του δημόσιου χρέους της χώρας, και λόγω των διενέξεων ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ε.Ε. αλλά και λόγω των σκοπιμοτήτων  που αφορούν το να είναι η Ελλάδα σε επιτήρηση και σε αστάθεια. Το γεγονός αυτό οδηγεί τη Συγκυβέρνηση να παρουσιάσει ενόψει των διαδικασιών της Προεδρικής εκλογής, σχέδιο ρύθμισης του χρέους, για την επόμενη πολιτική περίοδο.

Οι εν λόγω σχεδιασμοί πόρρω απέχουν από το πραγματικό πρόβλημα της χώρας που βρίσκεται σε δεινότερη θέση από ότι βρισκόταν το 2010. Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα είναι η έξοδος από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η οικονομική και κοινωνική ανασύνταξη του τόπου γιατί και η όποια ρύθμιση του χρέους -που θέση μας είναι ότι θα πρέπει να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του- δε θα συνεπάγεται για τη χώρα ότι θα πάψει να είναι αναγκασμένη να προβαίνει σε δανεισμό είτε από τις αγορές είτε από την Ε.Ε για μια μακρά περίοδο. Σημασία έχει ποιες πολιτικές προϋποθέσεις, ποιους όρους και ποια συμφέροντα θα αφορούν αυτές οι επιλογές.

Ορισμένοι με κομματικούς σχεδιασμούς και επιδιώξεις, επιχειρούν να μεταθέσουν την κεντρική αυτή συζήτηση σε επιμέρους θέματα όπως είναι η ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και οι όροι διαπραγμάτευσης.

Η μειοψηφική συγκυβέρνηση, είναι σε πρωτοφανή αδυναμία και «ομολογεί» αυτή την κατάσταση, συνεχίζοντας την κινδυνολογία και τα διλήμματα. Πρακτικές που δεν αγγίζουν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οι πολίτες ήδη έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και θα οδηγήσουν σε ήττα αυτή την βαρβαρότητα που δοκίμασε η χώρα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ν.Δ. και του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ.

Ο δημοκρατικός και προοδευτικός κόσμος της χώρας θέλει μια δημοκρατική και προοδευτική διακυβέρνηση με την στήριξη των αντιμνημονιακών  και προοδευτικών δυνάμεων.

Χρειαζόμαστε πολιτικές αρχών, συνέπεια και αίσθηση της πραγματικότητας.

Ειδικότερα, δε, τόσο οι καιροσκοπικές συμπεριφορές ορισμένων από τα μνημονιακά κόμματα, τώρα που τα απαξιώνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού όσο και οι πρακτικές που άρχιζαν να εκδηλώνονται από ορισμένες πλευρές  των αντιμνημονιακών δυνάμεων ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και οι μετωπικές πρακτικές του προηγούμενου αιώνα, επισημαίνουμε ως Σοσιαλιστικό Κόμμα ότι δε συμβάλλουν στη μεγάλη υπόθεση της εξόδου της χώρας από την κρίση και τη διαμόρφωση ενός οδικού χάρτη δημιουργίας και ευημερίας για τους Έλληνες πολίτες.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

                                                                                                           
Ένα χρόνο μετά την πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού και αγωνιστή Π. Φύσσα από μέλη της φασιστικής, νεοναζιστικής οργάνωσης, Χρυσή Αυγή, αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη του.

Είχαμε τονίσει και όταν οι νεοναζί διέπραξαν το έγκλημα αυτό, ότι είχε διατεταγμένο χαρακτήρα. Είχαν προηγηθεί ήδη πλήθος φασιστικών επιθέσεων σε  συγκεκριμένες πολιτικές περιόδους, με πιο χαρακτηριστική της επίθεση εις βάρος των μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.

Άλλωστε, το ότι αποτέλεσε οργανωμένο έγκλημα, το καταδείχνουν και οι καταιγιστικές εξελίξεις όσον αφορά τις οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες των νεοναζί και των διασυνδέσεων τους με επιχειρηματικούς κύκλους.

Αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα ο διφυής της χαρακτήρας, ως φιλοναζιστική και παρακρατική οργάνωση. Αποκαλύφθηκε πως δεν πρόκειται μόνο για μια ακροδεξιά εγκληματική οργάνωση και συμμορία αλλά φανέρωσε και την ύπαρξη και λειτουργία ενός παρακράτους εντός του οποίου και χάριν του οποίου, αναπτύχθηκε.

Είναι προφανές ότι η ακροδεξιά χρησιμοποιήθηκε ως το μακρύ χέρι και αντίβαρο στις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα μετά την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και στα μνημόνια, που συμπυκνώνουν όλη τη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού και οδήγησαν τα λαϊκά στρώματα στην ανεργία στη φτώχια, στη λιτότητα και στην πλήρη απαξίωση της Πολιτικής. Η εκρηκτική άνοδος της Χρυσής Αυγής αποτελεί καθοριστικά το σύμπτωμα των συνεπειών της ένταξης της χώρας στο ΔΝΤ και της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Βασική «πρώτη ύλη» της δυναμικής της Χρυσής Αυγής και της ανόδου του νεοφασιστικού φαινομένου αποτέλεσε η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, η κατάπτωση στο δημόσιο βίο, η απαξίωση σε στοιχειώδεις αρχές του δημόσιου λόγου και οι βλαπτικές συνέπειες που είχαν οι πολιτικές επιλογές του μεταλλαγμένου Πασοκ και της ΝΔ, στους πολίτες, κοινωνικά, οικονομικά και ηθικά.

Ήδη η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. θερίζει τη θύελλα της πρωτιάς της γαλλικής Ακροδεξιάς στις Ευρωεκλογές και την περαιτέρω εκλογική άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Δανία και πλέον και η Σουηδία όπου η Ακροδεξιά αναδείχθηκε πρόσφατα τρίτο κόμμα.

Είναι γνωστό ότι τα πολιτικά συναισθήματα μίσους και εκδίκησης αποτελούν το υπόβαθρο σε όλες τις ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις. Και αυτό σε αντιδιαστολή με τις αντιλήψεις της κριτικής προς συστημικά, συντηρητικά φαινόμενα και τις επιδιώξεις ανατροπής αυτών από τους προοδευτικούς νέους.

Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, η απάντηση δεν είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας και οι νεοναζιστικός τραμπουκισμός καθώς δεν συμβάλλουν στην ανατροπή της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων αλλά στη διαιώνιση τους.

.Η απάντηση είναι οι δημοκρατικοί αγώνες του λαού και της νεολαίας για την προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση. 

Καλούμε όλους τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες, όλους τους προοδευτικούς και δημοκράτες πολίτες, φίλες και φίλους του Σοσιαλιστικού Κόμματος να συμμετάσχουν στην αντιφασιστική πορεία που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18/8 στο Κερατσίνι (Παναγή Τσαλδάρη) στις 6μμ.

Συνέχεια...

Δήλωση Στέφανου Τζουμάκα με αφορμή την πρόσκληση του Β. Βενιζέλου στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

 3 Σεπτεμβρίου 2014

Έλαβα πρόσκληση από τον Β. Βενιζέλο για να παραστώ στην εκδήλωση του Ζαππείου με αφορμή την εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.

Ευχαριστώ για την πρόσκληση αλλά δεν θα παρευρεθώ, όπως το ίδιο έπραξα και στην πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου σχετικά με την πρόσκληση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου.

Ήδη έχω αναφερθεί με δήλωση μου την 1η Σεπτεμβρίου, στους λόγους αυτής της επιλογής. Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω εκ νέου ότι δε συνιστούν τίποτε άλλο πέραν από μια επικοινωνιακή φιέστα, εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων που δεν έχουν καμία σχέση και σύνδεση με τους διαχρονικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του ελληνικού λαού. Δεν έχουν καμία σχέση ιδεολογικά και πολιτικά με τις αρχές ενός Σοσιαλιστικού κινήματος.

Τόσο οι επιλογές του Γ. Παπανδρέου και Β. Βενιζέλου όσο και η παρακμή και ο εκφυλισμός του ΠΑΣΟΚ σε ένα μεταλλαγμένο κόμμα που αποτελεί μια νέα κεντροδεξιά με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επέβαλαν στη χώρα, αποτελούν πραγματικότητες τις οποίες κάθε προοδευτικός πολίτης έχει κρίνει και απορρίψει.

Ο χώρος αυτός πλέον αποτελεί ένα μόρφωμα κρατικών αξιωματούχων και παραγόντων με αλλοτριωμένα στελέχη ευρισκόμενα σε αδιέξοδα που άλλοι ζητούν συνέδρια επανίδρυσης, άλλοι προτείνουν μια δήθεν «νέα αρχή», και άλλοι οδηγούν στη δεύτερη μετάλλαξη από την «ελιά» στη «δημοκρατική παράταξη».

Συνολικά, αποτελούν ένα σύστημα παρακμής, μιας νέας κοπής απολογητές γιατί δεν έχουν αρχές να αξιολογήσουν τη σημασία των πολιτικών αποφάσεων που οδήγησαν σε διάλυση την ελληνική κοινωνία και οικονομία. 

Αποφεύγουν να μιλήσουν για την ταμπακέρα των συνεπειών των πολιτικών τους επιλογών, προκειμένου να αποσιωπηθεί η πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό και τη μετάθεση ευθυνών.

Η αλλοτρίωση, ο μεταμορφισμός τους και η έλλειψη αρχών συμβάλλουν και σε φαινόμενα πολιτικού κρετινισμού, οπαδικού χαρακτήρα, όπως εκδηλώθηκαν και στην πρόσφατη εκδήλωση του Ι.Α.Π. και ενός λούμπεν ραγιαδισμού που υποτάσσεται σε ακροδεξιές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές με αντιδεξιές κορώνες.

Τα εν λόγω προσωποπαγή δίκτυα που συναπαρτίζονται από επιτήδειους και ιδιοτελείς, ασφαλώς και δεν έχουν αναφορές στην ελληνική κοινωνία, στα 4 εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, στους ανθρώπους που είναι στα συσσίτια, στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στους νέους Έλληνες επιστήμονες, μετανάστες, στους χιλιάδες ανθρώπους που βάλανε λουκέτο στις επιχειρήσεις τους.

Τα πεπραγμένα της τελευταίας πενταετίας στο δημόσιο βίο της χώρας συνιστούν ένα μάθημα για το πώς εντέλει εκφυλίζονται άνθρωποι χωρίς πολιτική και κοινωνική συνείδηση που σκιαμαχούν πάνω σε κομματικά ερείπια και ονειρεύονται αναχώματα και μετερίζια με την κοινωνία απούσα.

Είναι προφανές ότι εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι δεν επιχαίρουν με αυτή την κατάπτωση και με την απαξίωση της ιστορίας ενός προοδευτικού κινήματος και συνομολογούν ότι δεν μπορούν να δικαιωθούν ούτε οι πολιτικές της ήττας ούτε τα πρόσωπα που τις εφάρμοσαν.

Συνέχεια...

Δήλωση Στέφανου Τζουμάκα με αφορμή την πρόσκληση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

                                                                                                                         31 Αυγούστου 2014

Έλαβα την πρόσκληση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου αναφορικά με την εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, με ομιλητή τον Γιώργο Παπανδρέου. Τους ευχαριστώ αλλά δεν θα παρευρεθώ.

Η ιστορική περίοδος που αναφέρεται η εν λόγω έκθεση συνδέεται με τους αγώνες του ελληνικού λαού για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία και κοινωνική προκοπή.

Οι Σοσιαλιστικές αρχές της 3ης Σεπτέμβρη έχουν διαχρονική αξία, στη βάση της αρχής ότι οι προοδευτικές ιδέες και αξίες ασκούνται έμπρακτα.

Η χώρα διέρχεται μεγάλη κρίση, έχει οδηγηθεί σε ήττα από τις πολιτικές επιλογές των Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλου που από κοινού ενέταξαν τη χώρα στο ΔΝΤ και στα μνημόνια, με νεοφιλελεύθερες επιλογές, εχθρικές και αντίθετες τόσο με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού όσο και με τις Σοσιαλιστικές αρχές.

Οδήγησαν δε, σε καταβαράθρωση και σε απαξίωση στην ελληνική κοινωνία ένα ιστορικό κίνημα το οποίο αναπτύχθηκε με αγώνες, με διώξεις και με στερήσεις και είναι αδιανόητο να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες του.

Είναι γνωστό ότι επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί η ιστορική αυτή περίοδος και έκθεση για πολιτικές επιδιώξεις των ηγεσιών που οδήγησαν στην κατάλυση της ισοτιμίας της χώρας και στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Προφανώς και είναι ανιστόρητη κάθε απόπειρα οικειοποίησης και παραχάραξης ιστορικών αγώνων και η σύνδεση τους με μεταμορφωμένες και μεταλλαγμένες επιδιώξεις ορισμένων παραγόντων που δεν έχουν προβεί σε αυτοκριτική είτε από καιροσκοπισμό είτε από έλλειψη συναίσθησης των πολιτικών ευθυνών τους, εμφανιζόμενοι ως σαν να έχουν το ακαταλόγιστο.

Όποιος έχει προοδευτικές αρχές, πρώτα και κύρια τοποθετείται στην ουσία της Πολιτικής.

Οι υπεύθυνοι του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών της ήττας καθώς και οι συνυπεύθυνοι με αυτούς που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την πολιτική σε βάρος της χώρας, είναι γνωστοί ως προς τα αποτελέσματα των κοινωνικών και  κομματικών ερειπίων.

Ορισμένοι ευρισκόμενοι σε αδιέξοδα, θεωρούν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τη συναισθηματική και ηθική φόρτιση αγώνων δεκαετιών, εμφανιζόμενοι να αγνοούν ότι δεν υπάρχουν συναισθήματα χωρίς νοημοσύνη και χωρίς αρχές.

Η «ηθική» της υποταγής και του απροκάλυπτου πολιτικού ψεύδους περί «σωτηρίας της χώρας», ταιριάζει σε άλλες ιστορικές περιόδους που αναφέρονται στο ραγιαδισμό και στους απολογητές και δε συνάδει με αγωνιστές διαχρονικών προοδευτικών ιδεών, αξιών και αρχών.

Οι απολογητές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των μνημονίων, που με τις πολιτικές τους επιλογές, οδήγησαν στην κατάλυση της κυριαρχίας της χώρας, στην υποτίμηση της, σε απώλεια της αυτονομίας της Πολιτικής έναντι της υποταγής στις επιδιώξεις της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας στην Ευρωζώνη και της γερμανικής ελίτ που ήδη έχουν προκαλέσει εκτεταμένη κρίση στο σύνολο της Ε.Ε. με εκτεταμένη ύφεση, ανεργία, αποπληθωρισμό, διάλυση επιχειρήσεων, έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, συρρίκνωση της ζήτησης και φτώχεια ταυτόχρονα με την πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, δεν μπορούν να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες και κληρονόμοι του προοδευτικού κινήματος και να διεκδικούν την ιστορική παρακαταθήκη του.

Εφάρμοσαν και συνεχίζουν να το πράττουν, μια συνολικά αντίθετη πολιτική από την πολιτική ενός Σοσιαλιστικού κινήματος. Δεν χρειαζόμαστε αμνησία. Η συνηγορία σε κάθε πολιτική έχει όρια.

Υπεκφυγές, διπλοπροσωπία και μετάθεση ευθυνών δεν σχετίζονται με την Πολιτική και κυρίως δεν σχετίζονται με την Προοδευτική Πολιτική.

Η γνωστή μέθοδος της απροσδιοριστίας προκειμένου να δικαιώσουν τη δική τους μετάλλαξη και πολιτική ήττα, προκειμένου να αποσιωπηθεί η πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, αποτελεί πρόκληση και έχει περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία.

Με την υποκρισία, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και το ψέμα δεν χτίζεται ούτε Κοινωνία, ούτε Οικονομία, ούτε Κόμμα, ούτε Πολιτεία.

Αξιοποιώντας την οπαδική αντίληψη αλλά και τη συναισθηματική φόρτιση αγωνιστών καθώς και καιροσκόπους και επιτηδείους, επιχειρούν τώρα να εμφανίσουν μια καταστροφική πολιτική ως αναγκαιότητα και με εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων.

Όλα αυτά συνιστούν πρακτικές αλλοτριωμένων ιδεολογικά, μεταλλαγμένων πολιτικά και ηττημένων κοινωνικά. Η μετάλλαξη τους συνδέεται με την εγκατάλειψη στην πράξη, αρχών και αξιών έναντι άλλων επιλογών και με τη ψευδή επίκληση και αναφορά σε δήθεν αρχές.

Συνδέεται με την μη ανάληψη της πολιτικής τους ευθύνης, εμφανιζόμενοι ως άλλο από αυτό που πράττουν και με την ψευδή πεποίθηση πώς: «αν δεν παραδεχτώ τις βλαπτικές συνέπειες των επιλογών μου, τότε αυτές δεν υπάρχουν».

Βρισκόμαστε και στην πλευρά της ψυχοπαθολογίας μιας και το πιο προφανές παράδειγμα ψυχοπαθολογίας που χαρακτηρίζεται από την επιστράτευση  της άρνησης είναι η μανία. Στην μανιακή κατάσταση ορισμένοι μπορεί να φτάσουν σε σημείο να αρνηθούν, σε εκπληκτικό βαθμό, την πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα είναι ότι η πολιτική αυτή ωφέλησε τους ισχυρούς και την ολιγαρχία και έβλαψε τη χώρα, εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Οι πρωτοστατούντες στις πρακτικές του πολιτικού μεταμορφισμού, έχουν τη δική τους ενότητα, τις δικές τους επιδιώξεις για τη δικαίωση της στρατηγικής του μονόδρομου, συμπράττοντας και με αντίστοιχες δυνάμεις και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., που οδηγούν σε περαιτέρω όξυνση της κρίσης στην Ε.Ε. με ορατή πλέον και την απειλή για την Ειρήνη και την ομαλότητα στην ευρωπαϊκή ήπειρο και στη Μ. Ανατολή

Ο καταιγισμός της προπαγάνδας του ψεύδους ότι το πρόβλημα ήταν μόνο ελληνικό κατέρρευσε πλήρως. Ορισμένοι εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων της αντιμετώπισης της κρίσης σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Η κοινωνική βάση του σοσιαλιστικού, του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου, οι αγωνιστές που διαχρονικά διέθεσαν μεγάλο μέρος της ζωής τους και των δραστηριοτήτων τους για ιδανικά, για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό, μπροστά σε αυτή την παρακμή και την έκπτωση, υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται πολιτικές αρχές, δικαιώματα και κατακτήσεις.

Η αντίπερα πολιτική όχθη που οργανώνει την αποποίηση των ευθυνών της με οικειοποίηση επετείων, οδήγησε όχι μόνο στην έκπτωση της Πολιτικής, της Δημοκρατίας, της ισοτιμίας της χώρας και στο νεοφιλελευθερισμό, αλλά και σε συνέπειες που θα βαρύνουν τη χώρα για πολλά χρόνια, όπως: Μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25%, εκτόξευση της ανεργίας στο 26.8%, 4 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας, δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις, απώλειες εισοδήματος που ανέρχονται στο 40-60% στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες, πλήρης απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Σοσιαλιστικό κίνημα και νεοφιλελευθερισμός αναφέρονται σε δύο κόσμους αντίθετους στην Ιδεολογία, στην Πολιτική, στην Οικονομία, στην Κοινωνία και στον Πολιτισμό.

Σοσιαλιστικό κίνημα και μονεταριστικές πολιτικές λιτότητας με ύφεση, ανεργία και φτώχια νοούνται μόνο για τα συμφέροντα του παρασιτικού κεφαλαίου και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εγχώριου και διεθνούς

Είναι προφανές ότι τόσο όσον με αφορά όσο και άλλοι Σοσιαλιστές δεν θα συμπράξουμε με την παρουσία μας σε εκδηλώσεις που αποτελούν επί της ουσίας μια «επικοινωνιακή φιέστα», μια προσπάθεια νομιμοποίησης και δικαίωσης των πολιτικών της ήττας. Μια επιχείρηση οικειοποίησης ενός ολόκληρου προοδευτικού κινήματος που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση συντηρητικών πολιτικών στοχεύσεων.

Η ιστορική φυσιογνωμία και οι ριζοσπαστικές προοδευτικές πολιτικές του Α. Παπανδρέου θα αναδεικνύονται με δραστηριότητες του Ιδρύματος, έξω και πέρα από κάθε σκοπιμότητα.

Αναβάθμισε το κύρος της χώρας. Οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές, σε δικαίωση αγώνων του ελληνικού λαού, στη χειραφέτηση εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών, σε δημοκρατικές, κοινωνικές, εργασιακές και πολιτικές κατακτήσεις τα λαϊκά στρώματα, στην έξοδο τους από την απομόνωση, την φτώχεια και στο να μπουν δυναμικά στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας

Κάθε προσχηματική πρακτική ωστόσο, που θα αφορά επιδιώξεις παραγόντων και αξιωματούχων, θα βρίσκει την αποστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της νεολαίας που δοκιμάστηκαν από την κατάρρευση της εμπιστοσύνης σε πρόσωπα και θεσμούς.

Ο προοδευτικός κόσμος μέσα από την κρίση, αναζητά πλέον νέους δρόμους και εντέλει θα δώσει λύση για τη χώρα, για τον ελληνικό λαό, για την Οικονομία, για την Κοινωνία, για τη Δημοκρατία.

Συνέχεια...

Ανακοίνωση του τομέα Αγροτικής πολιτικής του Σοσιαλιστικού Κόμματος σχετικά με τη παραχώρηση ερευνητικής έκτασης του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ.

 26 Ιουλίου 2014

Το Σοσιαλιστικό  Κόμμα έχει επανειλημμένα διακηρύξει ότι η ανάπτυξη του αγροτικού τομέα της χώρας μας, εκτός των άλλων, εξαρτάται και από την παραγωγή  γνώσης και καινοτομίας μέσα από τη διαδικασία της αγροτικής έρευνας.  Ο Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός-ΔΗΜΗΤΡΑ είναι ο  Οργανισμός του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) που επιδιώκει τη συγκρότηση  και την υλοποίηση  ερευνητικών  δράσεων  καθότι  είναι  ανύπαρκτη σήμερα  η πολιτική του ΥΠΑΑΤ σε θέματα αγροτικής έρευνας.

Είμαστε υπέρ της παραχώρησης δημόσιας,  αναξιοποίητης έκτασης σε επαγγελματίες  αγρότες και ιδιαίτερα  σε νέους αγρότες, με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας του αγροτικού τομέα και την επένδυση σε νέες καλλιέργειες.

Ωστόσο, είμαστε ριζικά αντίθετοι με την παραχώρηση δημόσιας αγροτικής γης που εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια χρησιμοποιείται συνεχώς για ερευνητικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς με αποδεδειγμένα οικονομικά οφέλη για τον Έλληνα αγρότη και την Εθνική μας οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτό είναι εντελώς απαράδεκτη και υπονομευτική, η απόφαση του Υπουργού Γ. Καρασμάνη και της Κυβέρνησης να προχωρήσει το ΥΠΑΑΤ σε τέσσερις ανοικτές δημοπρασίες στο Καλοχώρι του Νομού Θεσσαλονίκης για την παραχώρηση αγροκτήματος του Ινστιτούτου Σιτηρών, του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, συνολικής έκτασης 521.853 στρεμμάτων.

Στην εν λόγω έκταση, τα τελευταία 20 χρόνια έχουν εκτελεσθεί 12 διεθνή ερευνητικά προγράμματα και είναι σε εξέλιξη τρία που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και άλλους Οργανισμούς. Επί πλέον έχουν δημιουργηθεί 7 ποικιλίες ρυζιού οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στον Εθνικό Κατάλογο Ποικιλιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά τον ισχυρό ανταγωνισμό από εισαγόμενες ποικιλίες ρυζιού, η ελληνική ποικιλία ΟΛΥΜΠΙΑΣ κατέχει το 10% της εγχώριας καλλιέργειας ρυζιού.

Οι  επιλογές της μνημονιακής συγκυβέρνησης είναι δείγμα του πώς αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα της χώρας μας με την παραχώρηση αναγκαίων για την αγροτική έρευνα  δημόσιων εκτάσεων . Είναι μια αναχρονιστική πολιτική που υπονομεύει την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα  της χώρας μας. Είναι μια πολιτική ενάντια και στη γενικότερη κατεύθυνση και  της ΕΕ για επένδυση στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ στην αγροτική έρευνα, τεχνολογία και καινοτομία.

Μήπως  η πολιτική αυτή  σχετίζεται με  κάθε μορφής πελατειακές σχέσεις ή εξυπηρετεί άλλης μορφής συμφέροντα;

Καλούμε τον Υπουργό άμεσα να αποσύρει την απόφαση για την παραχώρηση της ως άνω έκτασης γιατί θα αποτελέσει οπισθοδρόμηση για  την καλλιέργεια του ρυζιού που είναι σημαντική για τη χώρα μας και παρουσιάζει ευοίωνη προοπτική.

Συνέχεια...

Συνέντευξη του Προέδρου του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στον δημοσιογράφο Μ. Ψύλο, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, 17 Ιουλίου 2014.

-Κύριε Τζουμάκα είστε πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, έχετε αποχωρήσει χρόνια βέβαια από το κίνημα και είστε σήμερα πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο κ. Βενιζέλος διαμορφώνει τις συνθήκες για τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε Δημοκρατική Παράταξη με ιδρυτικό συνέδριο το φθινόπωρο. Θα μετάσχετε;

-Δεν έχω καμία σχέση με αυτό το χώρο, που ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά έχει κλείσει τον κύκλο του. Εξεμέτρησε τω ζην το ΠΑΣΟΚ. Ήταν μια ιστορική περίοδος για τη χώρα που το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε, δώσαμε αγώνες για τη χώρα μαζί με το ΠΑΣΟΚ, αλλά μετά μπήκε σε έναν δρόμο εκφυλισμού και παρακμής από τους ανθρώπους που το πλαισίωσαν και το στελέχωσαν. Τελικά υπό την ηγεσία του Γ. Παπανδρέου και του Εθ. Βενιζέλου το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε στο αντίθετο στρατόπεδο, στη σκληρή δεξιά και στα νεοφιλελεύθερα προγράμματα. Αυτό ήταν το ιδεολογικό και πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ. Έπαψε να είναι σοσιαλιστικό κόμμα. Ήταν φυσιολογική αυτή η εξέλιξη γιατί είχε εξελιχθεί σε ένα μέτωπο ετερόκλητων δυνάμεων, δεν ήταν κόμμα. Έτσι θα συμβαίνει στις κρίσεις στα μέτωπα δυνάμεων και αυτό το έχω πει πολλές φορές και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν γίνει κόμμα θα έχει την ίδια εξέλιξη.

-Ο κ. Βενιζέλος υποστηρίζει πάντως ότι συνεργάζεται με τη ΝΔ για την σωτηρία της χώρας;

-Αυτά είναι μετά. Είναι οι δικαιολογίες, οι απολογίες. Έκαναν ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει, δεν ασχολείται κανένας. Πρόκειται για το πτώμα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Τυμπανιαίο πτώμα...

-Ποιός έχει κατά τη γνώμη σας την ευθύνη γι αυτή την εξέλιξη; Ο Γιώργος Παπανδρέου; Η πολιτική των μνημονίων;

-Το ΠΑΣΟΚ είχε παρακμάσει και είχε στελέχη σαν έτοιμα από καιρό για να περάσουν στην ακραία δεξιά πολιτική και στον νεοφιλελευθερισμό. Στην αρχή τους έλεγαν σοσιαλφιλελεύθερους και μετά έγιναν κανονικοί νεοφιλελεύθεροι. Η ηγεσία και του Γ. Παπανδρέου και του Ευ. Βενιζέλου, αλλά και άλλα στελέχη, υπουργοί, δεν είχαν ιδεολογικές και πολιτικές αρχές. Να κυβερνάνε ήθελαν με οποιαδήποτε πολιτική.

-Έχετε ιδρύσει από τις αρχές του χρόνου το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Μετείχατε στις τελευταίες εκλογές καταγράφοντας πολύ μικρά ποσοστά. Έχετε επαφές με άλλα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Σε ποιόν χώρο απευθύνεστε;

-Είναι όλοι οι δημοκρατικοί, προοδευτικοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι άνθρωποι που έχουν προοδευτικές αρχές για το δημόσιο βίο και τα κοινά. Μιλάμε για ανθρώπους-αγωνιστές. Αυτό είναι το βασικό. Γιατί βλέπουμε και σε μια μερίδα των πολιτών ότι είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν οτιδήποτε, να δεχτούν οτιδήποτε. Υπάρχει ένας Μιθριδατισμός που ξεκινά από τα ΜΜΕ που έχουν μια ανόητη, ανυπόληπτη προπαγάνδα.

-Μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας πολιτικός και κοινωνικός χώρος που σήμερα είναι κατακερματισμένος, αυτό που λέμε κεντροαριστερά. Δεν πιστεύετε ότι πρέπει να ανασυγκροτηθεί αυτός ο χώρος ;

-Έχουμε πολύ αρνητικές εμπειρίες από αυτό που λέγεται "κέντρο". Το "κέντρο" ήταν ένας χώρος που εκτός από τα ζητήματα της Δημοκρατίας, πάντα κοίταζε προς τα δεξιά. Πάντα ήταν το κόμμα του συστήματος. Πως εξελίχθηκε το ΠΑΣΟΚ σε ένα κόμμα του συστήματος; Τα κόμματα του συστήματος βασίζονται στις πολιτικές της ολιγαρχίας, των δικτύων, των διαπλοκών και των συμφερόντων που δεν έχουν σχέση με την κοινωνία.

-Από τα σημερινά κόμματα με ποια βλέπετε να έχετε περιθώρια συνεργασίας;

-Με όλες τις αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις. Σήμερα η κύρια αντίθεση στην ελληνική κοινωνία είναι από τη μία ο νεοφιλελευθερισμός και από την άλλη τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με πολιτικές δυνάμεις που εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

-Με τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας;

-Σε ορισμένα θέματα ναι. Υπάρχει η θεωρία της συνεργασίας και η θεωρία των μετώπων. Ορισμένες φορές ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολιτική μετώπου. Εμείς είμαστε αντίθετοι με την πολιτική του μετώπου. Είναι μια θεωρία της παραδοσιακής αριστεράς από τον προηγούμενο αιώνα που έχει κλείσει τον κύκλο της προ πολλών ετών. Δεν υπάρχουν πια πολιτικές δυνάμεις εκτός από τους ηττημένους, που να θέλουν να γίνουν μέτωπο άλλων δυνάμεων. Ότι δηλαδή υπάρχει μια πιο ισχυρή δύναμη που καλεί τις άλλες, μικρότερης ισχύος δυνάμεις να τις καθοδηγήσει. Υπάρχει μια κουλτούρα της αλαζονείας, που λέει ότι είμαστε εμείς εδώ και όποιος θέλει έρχεται.

-Έχετε διατελέσει στο παρελθόν υπουργός σε κρίσιμα υπουργεία, βλέπετε η χώρα να βγαίνει από την κρίση;

-Η χώρα είναι από πολύ καιρό σε αδιέξοδο. Η πολιτική αυτή ήταν οργανωμένη από τα πριν από το 2009. Όσοι έχουμε εργαστεί στις Βρυξέλλες και σε άλλα δημόσια φόρα γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό προετοίμαζαν τα πακέτα αυτής της κρίσης. Το αντιλήφθηκα αμέσως όταν πήγα στο πρώτο συμβούλιο των υπουργών Εργασίας στις Βρυξέλλες το 1995. Ερχόντουσαν οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών και επιχειρηματικών οργανώσεων -μάλιστα τότε υπουργός Εργασίας από το Λουξεμβούργο ήταν ο σημερινός πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ- και μας έθεταν το ζήτημα ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική. Εμείς τους λέγαμε να εφαρμόσουν καινοτομίες, να φτιάξουν ανταγωνιστικά προϊόντα και αυτοί μας έλεγαν να μειώσουμε τους μισθούς στο μισό! Όλες οι δεξιές πτέρυγες στα συμβούλια αυτά έβαζαν αποκλειστικά τη λογική του δημοσιονομικού ζητήματος - το έλλειμμα και το χρέος. Μας καλούσαν να λάβουμε μέτρα για τους μη έχοντες και δεν ήθελαν να γίνει ουσιαστική συζήτηση για την οικονομία.

Από το 2010 που διαχώρισα τη θέση μου από το ΠΑΣΟΚ έλεγα ότι δεν πρόκειται να γίνει κανένα "λάθος", κανένα "ατύχημα", η χώρα δεν θα βγει από το ευρώ. Όλα αυτά που μας έλεγαν ήταν μια οργανωμένη προπαγάνδα, μια κινδυνολογία για να περάσουν τα μέτρα.

-Κύριε Τζουμάκα να κλείσουμε με το θέμα του χρέους. Σας έχω ακούσει να λέτε ότι η λύση έχει ήδη βρεθεί στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και την Ουάσιγκτον. Ποιά είναι αυτή η λύση;

-Το κεντρικό ζήτημα για την ΕΕ και το διευθυντήριό της είναι το ευρωπαϊκό χρέος που ανέρχεται σε 9,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι το δημόσιο χρέος της Ιταλίας που είναι 2,2 τρισεκατομμύρια ευρώ. Η Ιταλία που έχει τώρα την ευρωπαϊκή προεδρία, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο Ολάντ στη Γαλλία, τραβάνε μια γραμμή τέλους στη στρατηγική της λιτότητας στην Ευρώπη. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ που ήρθε στην Αθήνα πριν τις ευρωεκλογές είπε ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιμετωπιστεί τον Οκτώβριο. Από πάγια πρακτική, όταν ανακοινώνει ο επικεφαλής μία κατεύθυνση είναι προφανές ότι έχει γίνει προεργασία και έχουν προαποφασιστεί τα βασικά. Θα δοθεί πανευρωπαϊκή λύση στο χρέος, έχει αποφασιστεί το βασικό πακέτο και η συνολική λύση θα δοθεί μέχρι το τέλος του χρόνου για να καταστεί το χρέος σχετικά βιώσιμο. Θα δοθεί μια τιτλοποίηση των χρεών των κρατών μελών της ΕΕ, θα απομειωθεί το χρέος μέσω της διαγραφής επιτοκίων, που είναι αρκετά κεφάλαια για κάθε χώρα, έτσι ώστε να μην περάσει από τα κοινοβούλια. Θα συνεχίσουμε να είμαστε μια αποικία χρέους ή σε ομηρεία χρέους σε βάθος χρόνου. Υπάρχει βέβαια μια διένεξη με το ΔΝΤ που ζητά τη διαγραφή ενός μέρους του χρέους, αλλά αυτό θα το κλείσουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Η λύση έχει βρεθεί λοιπόν, αλλά θέλουν να σηκώσουν ένα θέατρο από τον Σεπτέμβριο ότι αρχίζει δήθεν η μεγάλη τιτανομαχία του αιώνα για το χρέος. Θα φτιάξουν μετά ένα κλίμα ότι πέτυχαν επιτέλους τη ρύθμιση του χρέους. Στήνουν ένα πολιτικό παιγνίδι πάνω στο χρέος. Η νεοφιλελεύθερη παράταξη Σαμαρά-Βενιζέλου θέλει να σηκώσει έναν "καυγά" για το χρέος για να φτάσουν μέχρι την εκλογή για την προεδρία της δημοκρατίας.

Συνέχεια...

Ομιλία Στ. Τζουμακα στη Δεύτερη Σύνοδο Της Πολίτικης Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, 15 Ιουλίου 2014

15 Ιουλίου 2014

Στέφανος Τζουμάκας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας στην δεύτερη Σύνοδο της Πολιτικής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Σαν σήμερα, 40 χρόνια πριν, η ελληνική χούντα οργάνωσε πραξικόπημα στην Κύπρο με την υποστήριξη της ΕΟΚΑ Β’ και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Κυβέρνησης των Η.Π.Α., προκαλώντας εθνική προδοσία στην Κύπρο. Πέντε μέρες αργότερα, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο χρησιμοποιώντας το πραξικόπημα ως πρόφαση, οδηγώντας σε χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες, αγνοούμενους και εκτοπισμένους από τις πατρίδες τους. Έκτοτε δε, κατέχει πέραν του 36% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη δημιουργία του ψευδοκράτους.

Οι αγώνες του ελληνικού λαού καθόρισαν την τότε εξέλιξη για τη δημοκρατική πορεία του τόπου που οδήγησε εντέλει στην κατάρρευση της ξενοκίνητης δικτατορίας στις 23 Ιουλίου 1974.

Η δίκαιη λύση στο Κυπριακό ζήτημα μπορεί να υπάρξει μόνο με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, των ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που αναφέρονται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με άρση των τετελεσμένων και με την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.

Τα  βασικά θέματα όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας μας αλλά και τις οικονομικές και κοινωνικές τόσο στη χώρα όσο και στην Ευρωζώνη, αφορούν:

• Στο χρόνο διενέργειας των εκλογών με επιδίωξη της «παράταξης των μνημονίων», την ολοκλήρωση της τετραετίας και τη διενέργεια εκλογών το 2016. Αυτό δεν αναιρεί ανεπίσημες και ημιεπίσημες πρακτικές αναπαραγωγής σεναρίων πρόωρων εκλογών και αναπαραγωγής της γνωστής μεθόδου της εκλογολογίας προκειμένου να διευκολύνονται οι δυνάμεις του μονόδρομου μέσα και έξω από τη χώρα στη συνέχιση και την ολοκλήρωση των επιθετικών μέτρων νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα.

• Στην εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και προς τον σκοπό αυτό η συγκυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή τη συγκέντρωση 180 Βουλευτών προκειμένου να συγκροτήσουν Προεδρική πλειοψηφία.

• Στη διαπραγμάτευση για τη ρύθμιση του χρέους προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο. Το ζήτημα αυτό δεν αφορά μόνο στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας αλλά όλης της Ευρωζώνης που ανέρχεται σε 9.5 τρις ευρώ. Η επιδιωκόμενη λύση δεν θα αφορά μόνο μία χώρα. Η εν λόγω συζήτηση έχει οριστεί να εκκινήσει μετά το πέρας των stress tests των Τραπεζών της Ευρωζώνης. Ήδη, καταρχήν, έχουν προσδιοριστεί οι θέσεις τόσο της Ε.Ε. όσο και του Δ.Ν.Τ. Τόσο η ελληνική Κυβέρνηση όπως και άλλες, επιδιώκουν να διογκώσουν το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης προκειμένου να συνεχίσουν την πρακτική της κινδυνολογίας, του εκφοβισμού και της δήθεν μεγάλης τιτανομαχίας που θα ακολουθήσει.

• Όλοι αναγνωρίζουν ότι το κεντρικό ζήτημα δεν είναι το χρέος. Όπως, κατά τη γνώμη μας, δεν ήταν το καθοριστικό, το δημοσιονομικό ζήτημα. Οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και του μονόδρομου επέλεξαν να τοποθετήσουν «μπροστά το κάρο και πίσω το άλογο». Διότι, ύστερα από 5 χρόνια οικονομικής διάλυσης και κοινωνικής ερήμωσης, επανέρχονται όλες οι δυνάμεις στο καθοριστικό ζήτημα: Στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη. Διότι η ύφεση, η ανεργία και η φτώχεια, ο αποπληθωρισμός και η κατάρρευση της ρευστότητας και της ζήτησης, αποτελούν τα σκληρά δεδομένα της αποτυχίας και της ήττας αυτής της πολιτικής.

• Πριν τις Ευρωεκλογές, ομόφωνα το Δ.Σ. της Ε.Κ.Τ αποφάσισε να διαθέσει από τα αποθεματικά της, 1 τρις ευρώ στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, ποσό για το οποίο την εκταμίευση άρχισε ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Τ., Μ. Ντράγκι μετά τις Ευρωεκλογές, προσθέτοντας ότι θα διαθέσει επιπλέον κονδύλια που θα ανέλθουν μέχρι του ποσού των 4 τρις ευρώ, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ύφεση, η έλλειψη ρευστότητας, ο αποπληθωρισμός και οι μηδενικοί ρυθμοί ανάπτυξης στην Ε.Ε. Ήδη η Ιταλική Προεδρία έχει διαμορφώσει άξονα με την ηγεσία της Γαλλίας για την εγκατάλειψη της στρατηγικής της λιτότητας σε αντίθεση με την επικρατούσα πολιτική που επιδιώκει με διορθωτικές ενέργειες τη διαιώνιση της αδιέξοδης αυτής πολιτικής του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου. Παρόλη την επικυριαρχία της εν λόγω πολιτικής, τα ρήγματα και η απαίτηση για δημόσιες επενδύσεις τόσο από την πλευρά της Ε.Ε. και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων όσο και από τα Κράτη-Μέλη αποτελούν πεδίο έντασης για την πορεία της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη σε συνδυασμό με την πίεση και μέσω του Δ.Ν.Τ., των Η.Π.Α. και της Κίνας. Βασικό στοιχείο αυτής είναι ότι η Ε.Ε. πρέπει να εξέλθει από τη συρρίκνωση και να αναθεωρήσει την πολιτική της τόσο μέσω της διάθεσης χρήματος όσο και μέσω της δημοσιονομικής χαλάρωσης και της αύξησης του πληθωρισμού προκειμένου να υπάρχει ζήτηση, επενδύσεις και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Συμπερασματικά, το καθοριστικό θέμα ήταν και είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση που υπέστη πλήγμα έναντι των νεοφιλελεύθερων επιλογών στο δημοσιονομικό, το τραπεζικό και στο ζήτημα του χρέους.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

40 χρόνια μετά την εθνική προδοσία στην Κύπρο και την κατάρρευση της Χούντας, η χώρα μας κάτω από διαφορετικές συνθήκες, καπιταλιστικής και υποβόσκουσας γεωπολιτικής κρίσης, βρίσκεται σε μια μεγάλη καμπή, η Δημοκρατία, η ισοτιμία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί, ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο, η πλειοψηφία των πολιτών διαβιεί υπό δυσχερείς συνθήκες και οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις ασκούν υπό την κηδεμονία της τρόικα, πολιτική αντίθετη με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν η οικονομική ολιγαρχία, η διαπλοκή και η χειραγώγηση σε βάρος της κοινωνίας των πολιτών.

Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. προώθησαν και προωθούν συμφέροντα έξω από κατεκτημένες αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας, αποδομούν την ίδια την Ευρώπη και ωθούν στην αναβίωση των εθνικισμών. Ήδη, η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. θερίζει τη θύελλα της πρωτιάς της γαλλικής Ακροδεξιάς στις πρόσφατες Ευρωεκλογές και την περαιτέρω εκλογική άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Βουλγαρία και η Δανία. Ταυτόχρονα δε, στο οικονομικό επίπεδο ο αποπληθωρισμός, η μείωση της ζήτησης, η έλλειψη ρευστότητας από τις Τράπεζες και η ανεργία αποτελούν τα οικτρά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής σε όλη την Ευρωζώνη.

Ως Σοσιαλιστικό Κόμμα συμμετείχαμε για πρώτη φορά στις Ευρωεκλογές ως κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές με σαφείς προοδευτικές αξίες και αρχές. Δώσαμε τη μάχη παρόλο που το δίμηνο που μεσολάβησε από την ιδρυτική πράξη μέχρι τις Ευρωεκλογές ήταν περιορισμένο ως χρονικό διάστημα, παρόλο τον αποκλεισμό όσον αφορά τη δημοσιοποίηση των θέσεων μας στα ΜΜΕ με εξαίρεση τη διακαναλική συνέντευξη καθώς και την πόλωση με κινδυνολογία και εκβιαστικά διλήμματα αλλά και πρακτικές προώθησης του χαρακτήρα των Ευρωεκλογών ως δήθεν δημοψηφισματικού, με ανάλογα διλήμματα.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε κάθε πολίτη και κάθε αγωνιστή που επέλεξε το ψηφοδέλτιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθώς και κάθε φίλο και φίλη που μας συνέδραμε στην προεκλογική μας εκστρατεία. Καλούμε κάθε Δημοκράτη, κάθε Προοδευτικό Έλληνα και Ελληνίδα να πυκνώσει τις γραμμές μας γιατί δύναμη μας είναι οι αρχές μας και η προοδευτική συγκρότηση μας.

Με πρωτοβουλίες και αντίστοιχη δράση περνάμε στη δεύτερη φάση για την οργάνωση των προϋποθέσεων της συμμετοχής μας στις προσεχείς Εθνικές Εκλογές προκειμένου να ευοδωθεί η στρατηγική μας για τη διαμόρφωση τόσο μιας νέας δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας όσο και για την εναλλακτική λύση και την προοδευτική έξοδο από την κρίση και με δυνάμεις και με δυνατότητες.

Προβαίνοντας σε μια σύντομη αποτίμηση των αποτελεσμάτων πρόσφατων Ευρωεκλογών προκύπτουν συμπεράσματα σχετικά με τα νέα εκλογικά δεδομένα:

• Το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την τάση που διαμορφώθηκε από τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012. Συγκεκριμένα, αυτή αφορά στην περαιτέρω διάλυση του άλλοτε ισχυρού δικομματισμού και αντίστοιχα στην εδραίωση εξελίξεων μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που αφορούν στη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας.

• Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει τις αντιφάσεις που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. Το εκλογικό σώμα και μέσω της πολυδιάσπασης των επιλογών του, εξέφρασε με την ψήφο του, την αποδοκιμασία του προς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων, που είναι κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδες και την ανάγκη για αλλαγή πορείας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση για την έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα,  ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος αναδιπλώθηκε σε συντηρητικές επιλογές υπό την πίεση της κινδυνολογίας και των διλημμάτων περί του κινδύνου αποσταθεροποίησης της χώρας ή περί του δημοψηφισματικού χαρακτήρα των Ευρωεκλογών.

Ένας νέος κοινωνικός συντηρητισμός, μια νέα κοινωνική δεξιά εκφράστηκε μέσα από το μπλοκ των μνημονιακών κομμάτων που ενσωμάτωσε κοινωνικά στρώματα που δοκιμάζονται από την κρίση, με πειθαναγκασμό και με μεθόδους μακαρθισμού και αναβίωσης ελέγχου πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεων σε χώρους εργασίας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

• Την πρώτη πολιτική και κοινωνική δύναμη αποτελούν οι Έλληνες πολίτες που απείχαν από την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Με μεγάλη αποχή στο 41% -το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ αποχής που έχει καταγραφεί- αυξημένη σε σχέση με τις Εθνικές Εκλογές του 2012, διεξήχθησαν οι εκλογές στη χώρα.

Πολίτες ολοένα και περισσότερο παγιδεύονται σε μία λογική  αδυναμίας επιρροής και διαμόρφωσης των εξελίξεων τόσο με τη ψήφο τους όσο και με τη δράση τους. Σε αυτό συντελεί και ο ορυμαγδός της προπαγάνδας ότι οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις είναι δεδομένες. Ότι τίποτε δεν αλλάζει σε ένα πλαίσιο προαποφασισμένων και δρομολογημένων εξελίξεων μέσα και έξω από τη χώρα με καταιγιστική προβολή αυθαιρεσιών και παράβασης στοιχειωδών κανόνων δημοκρατικών λειτουργιών που καταστρατηγούνται προκλητικά και επιβάλλονται παρά τον άνομο χαρακτήρα τους και με μεθόδους που ήδη έχουν οδηγήσει σε μορφές ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού.

Οι συνέπειες των πολιτικών του μνημονιακού μπλοκ καθώς και το αντιπολιτικό ρεύμα που προωθεί το κατεστημένο οδήγησαν:

1) στην εκλογική ενίσχυση της ακροδεξιάς παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της,
2) στη δημιουργία διαπλεκόμενων πολιτικών σχημάτων των καναλαρχών καθώς και
3) μεταλλαγμένων, μεταμορφωμένων και αγοραίων πολιτικών σχημάτων που ως βασική τους επιδίωξη έχουν τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα.

Στην πολιτική περίοδο που διανύουμε αποτελεί μείζον θέμα για την Πολιτική, το πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Για να δυναμώσει η Προοδευτική Πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
• Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης συγκυβέρνησης των Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου υπέστησαν νέα εκλογική ήττα.
Πολιτικά είναι μειοψηφική η θέση τους στο εκλογικό σώμα.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει γυρίσει την πλάτη στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της πολιτικής τους που την εμφανίζουν ως «σωτηρία της χώρας» και μονόδρομο, επιστρατεύοντας όλο το συντηρητικό οπλοστάσιο της προπαγάνδας και του εκφοβισμού περί δήθεν «πολιτικής σταθερότητας».
Ωστόσο, επρόκειτο περί Ευρωεκλογών που δεν αφορούσαν στην ανάδειξη νέας Βουλής και νέας Κυβέρνησης.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε πρώτο κόμμα κεφαλαιοποιώντας την πολιτική του απήχηση που προέκυψε από τις εκλογές του 2012, χωρίς όμως, νέα εκλογική άνοδο. Με τη στρατηγική του απέτυχε στην επιδίωξη του για μια νικηφόρα κοινωνικό-πολιτική δυναμική. Η βασική γραμμή της πολωτικής προεκλογικής καμπάνιας της πολιτικής του ηγεσίας που συνοψίστηκε στο πολιτικό μήνυμα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» και ο χαρακτήρας της πολιτικής αναμέτρησης ως δημοψήφισμα, που επιχείρησε να προσδώσει στις Ευρωεκλογές δεν ανταποκρίνονταν ούτε στον χαρακτήρα των εκλογικών αναμετρήσεων ούτε στην πολιτική συγκυρία.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν η πόλωση, τα διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων που πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων τακτικού χαρακτήρα. Το ζήτημα είναι πολιτικό δηλαδή, αφορά στην πολιτική διακυβέρνηση από μία νέα πλειοψηφία και δεν αντιμετωπίζεται με μετωπικές πρακτικές και με τη λογική «κάθε πρόβλημα και συσπείρωση-αντισυσπείρωση».  Το αποτέλεσμα τόσο των εθνικών εκλογών του 2012 όσο και των Ευρωεκλογών καταδεικνύει ότι η τάση του εκλογικού σώματος δεν είναι προς αυτοδύναμες και μονοκομματικές κυβερνήσεις αλλά προς κυβερνήσεις συνεργασίας με πολιτική συνοχή και με προγραμματικές δεσμεύσεις και λύσεις που δημιουργούν βεβαιότητα για μια προοδευτική έξοδο από την κρίση.

Θέση μας επίσης, είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση.

• Το πολιτικό ζήτημα της διακυβέρνησης παραμένει σε εκκρεμότητα με τις προφανείς εκλογικές απώλειες του 11% των εταίρων της μνημονιακής συγκυβέρνησης και ήδη  η  «παράταξη του μνημονίου»  επιχειρεί τη διαμόρφωση  όρων για  ελεγχόμενες πολιτικές  εξελίξεις   με βάση τις  μειοψηφικές  θέσεις  της για τη   διακυβέρνηση της χώρας.

Ήδη από την 1η Σύνοδο της Πολιτικής μας Επιτροπής, είχαμε προαναγγείλει ότι οι δυνάμεις του συντηρητικού και μνημονιακού μπλοκ και πολιτικοί παράγοντες με οικονομικούς κύκλους θα επιδιώξουν να συγκροτήσουν «προεδρική πλειοψηφία» 180 βουλευτών  από την παρούσα Βουλή προκειμένου να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Με το πέρας της θητείας του νύν Προέδρου της Δημοκρατίας και με μια δήθεν «μεταμνημονιακή εξέλιξη» μέχρι τον Ιούνιο του 2016, επιδιώκουν να στηριχθούν σε μια ισχνή πλειοψηφία με όλα όσα διαλαμβάνονται στο Κοινοβούλιο.

Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι μειοψηφικοί στην ελληνική κοινωνία. Ο δημόσιος βίος χαρακτηρίζεται από ένα καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης και πολιτικής κατάπτωσης, που τα ΜΜΕ υπέρ-προβάλλουν και προκειμένου να αποσιωπήσουν τα «επιτεύγματα» αυτών των  πολιτικών ηγεσιών.

«Επιτεύγματα» που συνιστούν τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων που ασκούν και που αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις και τα οποία αποσιωπούν συστηματικά, γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι εν λόγω σχεδιασμοί είναι απαράδεκτοι και οδηγούν σε περαιτέρω απαξίωση δυνάμεις του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να διενεργηθούν Εθνικές Εκλογές και από τη Βουλή που θα προκύψει να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την κανονική λήξη της θητείας του νύν Προέδρου το Φεβρουάριο του 2015.

Επίσης, στην προεκλογική μας εκστρατεία είχαμε τονίσει ότι ένα δίκτυο επιχειρηματικών κύκλων, ιδιοκτητών ΜΜΕ και πολιτικοί αχυράνθρωποι τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. συνολικά, επιδιώκουν τη διαμόρφωση των όρων για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδιασμού που αφορά την περαιτέρω προώθηση και εδραίωση κυβερνητικών σχημάτων, μιας νέας συναίνεσης με υπόστρωμα τις πολιτικές της στρατηγικής της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας.

Πολιτικές που έχουν ήδη αποτύχει και έχουν οδηγήσει την Ε.Ε. σε αδιέξοδο και τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι δυνάμεις παρασιτικών κύκλων επιχειρούν να διασφαλίσουν συγκεκριμένα συμφέροντα στην πορεία της κρίσης που έχει εισέλθει ήδη στην επόμενη φάση.

Μετά τις συνέπειες των αποτυχημένων πολιτικών τους, μείζον ζήτημα για το στρατηγικό τους εγχείρημα αποτελεί η διαμόρφωση προϋποθέσεων συναίνεσης στη μέχρι τώρα ασκούμενη πολιτική και στη βάση των αλληλοσυμπληρούμενων κυβερνητικών σχημάτων με επιδιώξεις για μετεκλογικές συνεργασίες στη βάση των εδραιωμένων μέχρι τώρα, συντηρητικών πολιτικών με το σλόγκαν της δήθεν «μετά την κρίση εποχής και του τέλους των μνημονίων».

Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε.

Δρομολογούν: α) την ανασυγκρότηση της Ν.Δ. για εκλογικές συμπράξεις με κόμματα του απώτατου παρελθόντος, δημιουργήματα επιχειρηματικών κύκλων, που εμφανίζονται ως ανανέωση ενώ αποτελούν μέρος του προβλήματος της χώρας, της κλεπτοκρατίας, της φοροδιαφυγής, του παράνομου πλουτισμού και άλλων φαινομένων που χαρακτηρίζουν ένα τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας.

Εκτός από τη διαφθορά και η φθορά στο δημόσιο βίο έχει όρια. Καθημερινά η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας ενός παρακμιακού θεάματος όπου δίκτυα παραγόντων και ΜΜΕ έχουν αναλάβει την χειραγώγηση των δήθεν πολιτικών εξελίξεων και  με την ακατάσχετη εκλογολογία.

β) την συνέχιση των σχημάτων μεταμορφισμού όπως η «δημοκρατική παράταξη και ο τρίτος πόλος» μετά την «Ελιά» με περιτύλιγμα και «νέα πρόσωπα» της διαπλοκής από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ και νέα πολιτικά μορφώματα που είναι τόσο παλιά όσο και το παρελθόν του νεοφιλελευθερισμού και ορισμένων σοσιαλ-φιλελεύθερων, αντιδημοκρατικών και αναχρονιστικών ομάδων με την συστηματική προώθηση από ορισμένα ΜΜΕ.

Ήδη λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία συμπεριλαμβανομένων και παραγόντων της ΔΗΜΑΡ, για τη διαμόρφωση μιας Κεντροδεξιάς με κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο, στην υπηρεσία των παραδοσιακών συμφερόντων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων της χώρας.

Χαρακτηριστικά της μετάλλαξης και του εκφυλισμού πέρα από την εκλογική συντριβή των συγκοινωνούντων δοχείων της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας αποτελούν και μέθοδοι όπως της απροσδιοριστίας προκειμένου να αποσιωπηθούν οι πραγματικότητες, πρακτικές που έχουν οδηγήσει σε περαιτέρω πολιτική και κοινωνική ανυποληψία.

Ορισμένοι μεταλλαγμένοι που εμφανίζονται ως θεματοφύλακες αρχών και παραδόσεων εγκαταστάθηκαν σε γραφεία εφοπλιστών και παραγόντων αθλητικών   ομάδων,  ευτελίζοντας κάθε έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας , προκειμένου  να προωθήσουν τη  κατάληψη δημοτικών αρχών  από κολλητούς  και  γνωστούς παράγοντες  των δικτύων και των  επιδιώξεων  οργανωμένων  επιχειρηματικών  συμφερόντων , με το γηπεδικό οπαδισμό και με την εξαγορά ψήφων. Με την υποκρισία και το ψέμα δεν χτίζονται ούτε Κοινωνία, ούτε Οικονομία, ούτε Πολιτεία, ούτε Κόμματα.  Με την κρίση και την καταστροφική της διαχείριση οδήγησαν βίαια στην οικονομική και στην κοινωνική διάλυση πλέον του 80% των Ελλήνων.

Μια εκτεταμένη ομάδα αξιωματούχων προκειμένου να αποσιωπήσουν τη συμμετοχή τους στις μνημονιακές κυβερνήσεις και στις αντίστοιχες πολιτικές, προκαλούν καρικατούρες διενέξεων σε προσωπικό επίπεδο. Ενώ είναι γνωστό ότι δεν αποτελούν μόνο μέρος του συστήματος, δεν αποτελούν μόνο μέρος του προβλήματος αλλά ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν πολιτικές διαλυτικές για τη χώρα και ήττας σε παραταξιακό επίπεδο.

Επιπλέον, ορισμένοι παράγοντες επιχειρούν να προβάλλουν εκ των υστέρων, ότι το πρόβλημα είναι η συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και όχι το περιεχόμενο των πολιτικών που επέβαλαν στη χώρα από το 2009 και με ορίζοντα το τέλος της παρούσας 4ετίας, δηλαδή μια πλήρη 7ετία. Και ότι εν συνέχεια, το πρόβλημα συνίσταται στις μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες και όχι στο νεοφιλελεύθερο μνημονιακό πακέτο που οδήγησε στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Κλασική περίπτωση αποπροσανατολισμού για να αποσιωπηθούν τα πραγματικά ζητήματα που ήταν και είναι οι καταστροφικές συνέπειες και η συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

Η Προοδευτική Πολιτική για να μην οδηγείται σε κατάπτωση και παρακμή χρειάζεται αξίες και αρχές που να ασκούνται έμπρακτα. Μετήλθαν και συνεχίζουν να μετέρχονται πρακτικές και μεθόδους λόγω της ήττας τους, συνολικά απαξιωτικές στο δημόσιο βίο.

Ο μονόδρομος και απέτυχε και ηττήθηκε ενώ επαναβεβαιώθηκε και η συντριπτική ήττα της στρατηγικής και όχι συγκυριακής επιλογής τους, που αφορούσε στην πρόσδεση ενός σοσιαλιστικού κόμματος με νεοφιλελεύθερες, μονεταριστικές και αντιλαϊκές πολιτικές γνωστών διαπλεκόμενων και οικονομικών δικτύων που διαχρονικά πολεμούσαν τόσο την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, όσο και την κοινωνική του βάση, επιδιώκοντας να διαλύσουν την προοδευτική πολιτική φυσιογνωμία του και να το καταστήσουν ένα ενσωματωμένο, μικρό κόμμα του χώρου του Κέντρου και της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας. Οι καλόπιστοι του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου και μνήμη έχουν και κρίση σχετικά με το πώς εγκλωβίζονται προοδευτικές δυνάμεις σε ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα κομματικά και πολιτικά παίγνια του συστήματος.
     
Επομένως, αντί να δημιουργούν συνθήκες μιθριδατισμού τη μια φορά με τη δεξιά, την άλλη φορά μεταλλαγμένοι και την επόμενη μεταμορφωμένοι, μια είναι η έντιμη πολιτική στάση: Να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν έμπρακτα τις ευθύνες τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στο Προοδευτικό κίνημα είναι γνωστή η στάση της νομενκλατούρας που αρνείται την πραγματικότητα και γνωστή είναι και η διατύπωση «τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Τα δεδομένα της πραγματικότητας, ως συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής τους, είναι:

• Μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ) με παράλληλα, αυξητική πορεία του δημοσίου χρέους από 299 δις ευρώ το 2009 σε 320 δις ευρώ τον Μάρτιο του 2014.
• Εκτόξευση της ανεργίας στο 26.8%  που συνιστά πανευρωπαϊκό ρεκόρ. 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο.
• Κάθετη πτώση μισθών που πλέον ανέρχονται στο 73% του 2008 και πλήρης απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων
• Συρρίκνωση των επενδύσεων: Ο τριμηνιαίος ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου το πρώτο τρίμηνο του 2014 μειώθηκε στα πρωτοφανή για την τελευταία 15ετία επίπεδα των 4,7 δισ. ευρώ.
• Κάθετη μείωση των εξαγωγών των ελληνικών προϊόντων που σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τον Απρίλιο του 2014 η πτώση τους έφτασε στο 20.8%
• Υπερχρέωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στις Τράπεζες. Τα εν λόγω «κόκκινα δάνεια» σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος αγγίζουν πλέον τα 84 δις ευρώ, ήτοι σχεδόν το 50% του ΑΕΠ της χώρας. Ταυτόχρονα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, ανήλθαν στο πεντάμηνο του έτους στα 66,47 δισ. ευρώ, δηλαδή στο 36,5% του ΑΕΠ της χώρας.
• Πλήρης αποδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος, τα ελλείμματα των οποίων σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης αφορούν σε: Εισφοροδιαφυγή 8.5 δις ευρώ, μείωση εργοδοτικών εισφορών 1.2 δις ευρώ, κούρεμα ομολόγων με το PSI 13 δις ευρώ, περικοπή κοινωνικών πόρων 1.3 δις ευρώ, μείωση κρατικής χρηματοδότησης 2.5 δις ευρώ, απώλειες από εισφορές 10.5 δις ευρώ
•Περαιτέρω αποβιομηχάνιση της χώρας που φτάνει πλέον στο 67% του 2005. 250 χιλιάδες λουκέτα σε  μικρομεσαίες παραγωγικές επιχειρήσεις
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 4 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,
•  Και επειδή δε ζούμε στη χώρα των λωτοφάγων, ας υπενθυμίσουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ είχαν ως μοτίβο τη «σωτηρία της χώρας» και ως στόχους τη μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.


Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο ύστερα από την 5ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, ο αποπληθωρισμός και οι συνέπειες του αποτελούν καθημερινότητα, το επίτευγμα της μονόπλευρης λιτότητας και της βίαιης μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος βασίστηκε πάνω στα προαναφερθέντα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια, οι δε επιχειρήσεις δε διαθέτουν ρευστότητα και οι εξαγγελίες για νέες θέσεις εργασίας είναι κενές περιεχομένου.

Μετά την εκλογική ήττα που υπέστη η «παράταξη του μνημονίου» στις πρόσφατες εκλογές, η ηγεσία της συγκυβέρνησης Α. Σαμαρά-Β. Βενιζέλου, προβαίνει σε περαιτέρω εφαρμογή της ίδιας πολιτικής και μέσω του πρόσφατου ανασχηματισμού, που επιβεβαιώνει ως βασική στρατηγική το δημοσιονομικό ζήτημα και τη λιτότητα.

Η κύρια πλευρά του ανασχηματισμού και η τοποθέτηση νέου Υπουργού Οικονομικών δεν αφορά άμεσα στις επόμενες Εθνικές εκλογές αλλά στις γενικότερες εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόσφατη ομολογία του Ο. Ρεν, πρώην Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων, περί της αποτυχίας της πολιτικής τους που είχε καταστροφικά αποτελέσματα, είναι η απάντηση σε όσους μας απέδιδαν χαρακτηρισμούς για την κριτική μας σε αυτή την πολιτική. Μεταξύ άλλων ο Ο. Ρεν, σημείωσε ότι «στην Ε.Ε. το 2010 χάσαμε δύο πολύτιμα χρόνια στην αντιμετώπιση της κρίσης και μετά έπρεπε να παρέμβει η ΕΚΤ, επειδή δεν υπήρχε αξιόπιστο οικονομικό τείχος προστασίας»

Επέρριψε άμεσα την ευθύνη για την όξυνση της κρίσης στη Γερμανίδα καγκελάριο και στον τότε πρόεδρο της Γαλλίας, Ν. Σαρκοζί,, χαρακτηρίζοντας ως «ηλίθια» τη συμφωνία τους τον Οκτώβριο του 2010 στο γαλλικό θέρετρο της Ντοβίλ με βάση την οποία δίνεται προτεραιότητα στην αποπληρωμή του μόνιμου μηχανισμού στήριξης έναντι των ιδιωτών επενδυτών, καθώς αυτή τρόμαξε τους ιδιώτες επενδυτές με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί πάνω από το 7% το κόστος δανεισμού της χώρας και να καταστεί αναπόφευκτη η διάσωσή της.

Ως καθοριστικές κινήσεις που συνέδραμαν στην αποκλιμάκωση της κρίσης χρέους ανέφερε τη δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης (ESM) αλλά και όσα έκανε η ΕΚΤ για να στηρίξει τη δήλωση του προέδρου της, Μάριο Ντράγκι, τον Ιούλιο του 2012, πως θα «κάνει ό,τι χρειαστεί για να διασώσει το ευρώ», που όντως επανέφερε ηρεμία στις αγορές κεφαλαίου.

Το  διεθνές και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σύμπραξη με το Δ.Ν.Τ. και Κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, την προηγούμενη περίοδο επέβαλαν το καθεστώς εσωτερικής υποτίμησης σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε., η επιχειρηματική τάξη πέτυχε μείωση αμοιβών και μισθών και προωθήθηκε σε βάρος χωρών η «δορυφοροποίηση» τους και η πρακτική της «αποικίας χρέους».

Ωστόσο, καταστροφικά είναι τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής. Ήδη ο αποπληθωρισμός λειτουργεί διαλυτικά για την Οικονομία και τις επιχειρήσεις στην Ε.Ε. και οι ρυθμοί ανάπτυξης βρίσκονται σε μηδενικό επίπεδο. Η ύφεση, η ανεργία και η φτώχεια οδήγησε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει κρίση και οδήγησε σε αδιέξοδο εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών.

Στη βάση αυτής της αποτυχίας, ομόφωνα το Δ.Σ. της Ε.Κ.Τ., ένα μήνα πριν τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών αποφάσισε να διαθέσει 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από τα αποθεματικά, πράγμα το οποίο όλες οι προοδευτικές δυνάμεις έθεταν από την έναρξη της κρίσης το 2008, προκειμένου να μην βυθιστεί η Ε.Ε. στο βάλτο του «σκληρού Ευρώ», μια πολιτική που εξυπηρετούσε μόνο τη στρατηγική πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών, της Γερμανικής ελίτ.

Κατόπιν της οικονομικής και κοινωνικής ήττας, αλλά και της πολιτικής ήττας των Ευρωεκλογών, η ΕΚΤ ανακοίνωσε στις 5 Ιουνίου, πρόγραμμα που αφορά συνολικά τη διάθεση 4 τρις ευρώ στην ευρωπαϊκή οικονομία, υποχωρώντας από τις μέχρι τώρα πολιτικές επιλογές ασφυξίας Τραπεζών και επιχειρήσεων.

Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση της κρίσης, το Διευθυντήριο της Ε.Ε. σε σύμπραξη με Κυβερνήσεις χωρών της Ε.Ε. επιλέγει μια διπλή στρατηγική: Από τη μια, συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας και από την άλλη, η υποχώρηση τόσο λόγω των δυσμενών αποτελεσμάτων της πολιτικής τους όσο και λόγω της καταψήφισης των επιλογών τους από τους Ευρωπαϊκούς λαούς με συνέχιση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που τις βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις σε βάρος λαϊκών στρωμάτων, συνέχιση του μοντέλου της επιδίωξης της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας και δημιουργία φτηνών θέσεων εργασίας.

Η στρατηγική της λιτότητας θα συνεχίζεται αλλά παράλληλα θα προβαίνουν σε διορθωτικές ενέργειες, όμως, απόλυτα ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους.

Η διπλή αυτή στρατηγική αντανακλάται στο νέο οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, που δήλωσε τη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής με την ίδια φιλοσοφία αλλά με διορθωτικές κινήσεις.

Οι δήθεν νέες αλλά πολύ παλιές επιδιώξεις για ανάταξη της Οικονομίας και αντιμετώπιση της ύφεσης με ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος και μείωση της φορολογίας, θα αφορά μια ακόμη αποτυχημένη πολιτική καθώς και τη νέα εκδοχή μιας αναιμικής και άνεργης ανάπτυξης για τη χώρα με υποβαθμισμένη τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό και πλήρως υποτιμημένη, και χωρίς δικαιώματα, τη θέση των δυνάμεων εργασίας.

Και πάλι κύκλοι της διαπλοκής και των ΜΜΕ προσέφεραν την υποστήριξη τους στο νέο μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα με ορίζοντα την ήδη προσυμφωνημένη ρύθμιση του χρέους του ελληνικού δημοσίου, στα πλαίσια μιας γενικότερης ρύθμισης του ευρωπαϊκού χρέους που ανέρχεται συνολικά σε 9.5 τρισεκατομμύρια ευρώ, το προσεχή Φθινόπωρο και όπου προωθείται η τιτλοποίηση και η μετάθεση στη λογική «αποικίας χρέους», αντί της διαγραφής μέρους του χρέους.

Στο πλαίσιο της νέο-αποικιακής πολιτικής τους, επιδίωξη τους είναι η μετατροπή της χώρας σε μια ειδική ζώνη οικονομικής και κοινωνικής υποτίμησης, με παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλής προστιθέμενης αξίας, με φτωχοποιημένο το ανθρώπινο δυναμικό, με εκποίηση του δημόσιου πλούτου και πλήρη εμπορευματοποίηση δημοσίων αγαθών και τομέων κοινής ωφέλειας.

Ανοίγουν έτσι νέα πεδία κερδοφορίας για το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, όπως προωθούν σήμερα στη χώρα μας μέσω της ιδιωτικοποίησης που επέβαλαν σε τρεις τομείς επιχειρήσεων παροχής δημόσιων αγαθών, την πώληση με απαξίωση της πραγματικής τους αξίας και των δυνατοτήτων τους για την ελληνική οικονομία τόσο όσον αφορά το νερό όσο και για πλέον των 150 εκτάσεων αιγιαλού σε διάφορες περιοχές της χώρας καθώς και της κατάτμησης της ΔΕΗ, η αξία της οποίας ανέρχεται στα 35 δις και τώρα εκτιμάται σε λιγότερο από 2 δις, προκειμένου τα εν λόγω κονδύλια να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανειστών.

Να υπενθυμίσουμε, ότι η εγκατεστημένη ηλεκτρική ενέργεια της ΔΕΗ ανέρχεται σε 17500 μεγαβάτ και η ζήτηση είναι μόλις 9000 μεγαβάτ. Το συνολικό κόστος της οικονομίας για την ενέργεια ανέρχεται σε 27 δις ευρώ εκ των οποίων το καθαρό κόστος είναι 15 δις ευρώ και οι φόροι 12 δις ευρώ. Για την ηλεκτρική ενέργεια 6 δις ευρώ, για τη θερμική ενέργεια 9 δις ευρώ και για τις μεταφορές 12 δις ευρώ. Εκ των οποίων για τις κατοικίες 7 δις ευρώ, για τη βιομηχανία 4 δις ευρώ και για τις υπηρεσίες 2.5 δις ευρώ και για τη γεωργία 1 δις ευρώ.

Στον τομέα της ενέργειας η Ευρωπαϊκή νομοθεσία που αφορά στην απελευθέρωση του τομέα, δεν υποχρεώνει τα Κράτη-Μέλη σε ιδιωτικοποιήσεις αλλά διατηρεί τη δυνατότητα να λειτουργούν ως δημόσιοι οργανισμοί κοινής ωφέλειας με όρους και κανόνες παροχής των αντίστοιχων υπηρεσιών και ειδικότερα με βάση και τη Συνθήκη της Λισαβόνας που κατοχυρώνει τη δημόσια παροχή υπηρεσιών καθώς και την Χάρτα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων της εσωτερικής ευρωπαϊκής αγοράς της Ε.Ε.

Με βάση αυτό το πλαίσιο μεγάλες χώρες της Ε.Ε. επέλεξαν και έχουν υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεις που έχουν στρατηγικό χαρακτήρα για την οικονομία τους.

Αποτελεί πρόκληση εκποίησης δημόσιων υποδομών και πόρων με τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ». Παρήλθε σχεδόν 15ετια από την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Επιδοτήθηκαν με δισεκατομμύρια ευρώ επιχειρήσεις προκειμένου να αποσπάσουν μερίδιο της αγοράς από τη ΔΕΗ με προκλητική στρέβλωση της αγοράς υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και με την απαγόρευση στη ΔΕΗ να αναπτύξει επιχειρησιακή δράση στις ανανεώσιμές πηγές ενέργειας.

Με το νέο αυτό ακρωτηριασμό της ΔΕΗ, υποδομές, ορυχεία, λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες, δικαιώματα, εξορύξεις και πελατολόγιο θα παραχωρηθούν σε ιδιωτικά συμφέροντα με συνέπειες για την πραγματική οικονομία την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη της χώρας και ασφαλώς και στους καταναλωτές μιας και πλέον δεν θα μπορεί να καθορίζει η ΔΕΗ τη διαμορφούμενη τιμή στην αγορά ηλεκτρισμού. Σε όλες τις χώρες τα τιμολόγια εκτινάχθηκαν με αυξήσεις πλέον του 80% μετά την ιδιωτικοποίηση των αντίστοιχων εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας.

Μια δημοκρατική και προοδευτική κυβέρνηση είναι προφανές ότι θα πρέπει να ανατρέψει αυτή την εκποίηση εθνικού και δημόσιου πλούτου.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Λύση στο Οικονομικό, στο Κοινωνικό και στο Πολιτικό πεδίο.
Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη δημοκρατικού δρόμου.

Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση

Οι δύο αυτές διαφορετικές στρατηγικές δεν αναφέρονται μόνο στο κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα αλλά αφορούν πλέον, καθοριστικά και στο πολιτικό ζήτημα.

Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη που θα αφορά σε επιλογές όπως:

• Σχηματισμός δημοκρατικής και προοδευτικής Κυβέρνησης συνεργασίας στη βάση  μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα αφορά τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας
• Η καθιέρωση της απλής αναλογικής
• Η εξασφάλιση του πλουραλισμού για να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τους «ιδιοκτήτες» του δημόσιου λόγου. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση και εκβιαστικά διλήμματα. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων.
• Η αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα για μια δημοκρατική, σύγχρονη και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση
• Η δημοκρατική και προοδευτική λύση μπορεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο με δημοκρατικούς όρους στο δημόσιο βίο της χώρας που θα αφορά τόσο στην κατάλυση μορφών ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού που υπέστη η χώρα από τη λαίλαπα των δυνάμεων που οργάνωσαν την κρίση.
• Ταυτόχρονα με το διαρκή ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα  σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ενάντια στις νεοναζιστικά και νεοφασιστικά μορφώματα που αναπτύχθηκαν ξανά στη χώρα

Στο οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα που αφορά και στην ανάπτυξη:

• Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με άμεσα μέτρα ανακούφισης
• Στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
• Στην ανασύνταξη της δημόσιας υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης  και της δημόσιας παιδείας
• Στο δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,
• Στη ρύθμιση του χρέους του ιδιωτικού τομέα
• Στην ανάκληση των ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας και στα δημόσια αγαθά
• Στη νομοθέτηση κανόνων απέναντι στα καρτέλ της αγοράς και τις μονοπωλιακές πρακτικές
• Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση προέχει η εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος για δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των πολιτών στα βάρη. Χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, χρειάζεται εντιμότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση, άμεση πρέπει να είναι η αύξηση των κατώτατων αμοιβών. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με άμεσες επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, χωρίς υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
• Στη θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος
• Στη σύσταση και δημιουργία Ακαδημίας της καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων. Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης. Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, μπορεί να αποτελέσει μαζί  με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα. Η ανασύνταξη της χώρας μπορεί να στηριχθεί στην οικονομία της γνώσης και στη νέα γενιά των Ελλήνων και των Ελληνίδων που έχουν γνώσεις, που έχουν θέληση και δεξιότητες. Δεν μπορεί να στηριχθεί στη λογική του οικονομικού ντάμπινγκ της φθηνής εργασίας και των φτηνών προϊόντων.
• Δημιουργία και θεσμοθέτηση πλαισίου αξιολόγησης όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν τις Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙ.ΠΕ.) της χώρας, με σύσταση Επιτροπών Αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ, με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Στην ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση του αγροτικού τομέα.  Για την παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία, με ποιότητα, με σύγχρονη μεταποίηση στη βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα.

Η χώρα μας χρειάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική διακυβέρνηση που θα οδηγήσει στην ανάκτηση της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας στην Ε.Ε., που θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία, προκειμένου να συντάχθει:
                                                     
•  ένα έκτακτο πρόγραμμα χρηματοδότησης αναπτυξιακών δράσεων κατά κλάδο και περιφέρεια, με συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων
•  ένα νέο –οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμο-δημοσιονομικό πρόγραμμα σταθερότητας από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα πλαίσια του δικαιώματος της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας προκειμένου να εκπληρώνονται οι υποχρεώσεις έναντι του χρέους με βάση τις αναπτυξιακές και παραγωγικές δυνατότητες

 Και όσον αφορά στην Ε.Ε., θα  επιδιώξει τη θεσμοθέτηση:

•    του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου,
•    εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων,
•    μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και
•    θεσμοθέτηση του συστήματος των μεταβιβάσεων από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.

Η χώρα χρειάζεται δημοκρατική και προοδευτική λύση για την έξοδο από την κρίση. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να συγκεντρωθεί μια ευρεία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με ένα πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, που θα δίνει τη δυνατότητα για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις που θα απομονώνει κάθε συντηρητική στρατηγική. Που θα απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που θα δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση.

Η συντηρητική στρατηγική που οργανώνει την έξοδο από την κρίση με ένα συγκρότημα δυνάμεων και δυνατοτήτων, επιδιώκει τη διασφάλιση και τη διαιώνιση των πολιτικών δυνάμεων που διέλυσαν τη χώρα και των συμφερόντων που επικράτησαν και στην επόμενη περίοδο στη χώρα. Οδηγώντας έτσι, σε έναν μακροχρόνιο αγώνα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να διεκδικήσει δικαιώματα, δυνατότητες και προοπτική.

Για να ευοδωθεί έμπρακτα η στρατηγική του δημοκρατικού και προοδευτικού δρόμου προϋποθέτει να διευρύνουμε την προοδευτική πολιτική πλειοψηφία ολοένα και περισσότερο στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων στην πολιτική ήττα.

Είναι προφανές ότι μειοψηφικές πολιτικές πόλωσης, άγονων αντιπαραθέσεων δε συμβάλλουν στη θετική εξέλιξη αλλά αντίθετα εδραιώνουν τη συντηρητική πολιτική. Η συνέχιση της αξιοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής δυσαρέσκειας δε συντελεί στην αναγκαία διαμόρφωση συνθηκών ολοκληρωμένου πολιτικού σχεδίου για τη νέα δημοκρατική διακυβέρνηση.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν διαιρέσεις και ρητορικές που αντί να πείθουν, ουδετεροποιούν, αποσυσπειρώνουν γνήσιες κοινωνικές δυνάμεις και πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς.

Η χώρα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο που χρειάζονται πρωτίστως, δημοκρατικές και προοδευτικές λύσεις και δευτερευόντως αναμετρήσεις.

Θέση μας είναι η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε σαφή πολιτικό σχέδιο για τη χώρα. Σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση, για την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας και την ανάταξη της οικονομίας σε σταθερή και προοδευτική κατεύθυνση με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη για τις νέες και τους νέους, για τους ανέργους, για τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την φτώχεια. Για να οργανώσουμε ξανά σε παραγωγική, δημοκρατική κατεύθυνση και σε ελπιδοφόρα πορεία, ένα δημιουργικό μέλλον για την Ελλάδα.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το ιδρύσαμε ως δημοκρατική και προοδευτική έκφραση απέναντι στην κρίση αλλά αποτελεί στρατηγική επιλογή να αναπτυχθεί και να συμβάλλει τόσο στην ανάπτυξη και τη διεύρυνση της βάσης του και με την συμμετοχή του στην κρίση του εκλογικού σώματος καθώς επίσης, και στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση:

• για την πολιτική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση
• για την αυτονομία της πολιτικής
• για την λαϊκή κυριαρχία,
• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και
• για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κύρια κατεύθυνση μας αποτελεί η θέληση των Ελλήνων πολιτών για επιστροφή στην ομαλότητα. Η επόμενη μέρα αποτελεί τη βάση των θετικών επιδιώξεων και για τη χώρα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες και της εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Έχουμε τη δυνατότητα ως λαός και ως χώρα να βαδίσουμε σε μια δημοκρατική και προοδευτική λύση, με σχέδιο και προοπτική.

Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.

Μένανδρου 54, 7ος όροφος, Αθήνα

Τηλ. Επ. 2105274641 2105247594

Email: socialistparty.gr@gmail.com

Site: www.socialistparty.gr

Συνέχεια...