Ανακοίνωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

                                                                                                           
Ένα χρόνο μετά την πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού και αγωνιστή Π. Φύσσα από μέλη της φασιστικής, νεοναζιστικής οργάνωσης, Χρυσή Αυγή, αποτίουμε φόρο τιμής στη μνήμη του.

Είχαμε τονίσει και όταν οι νεοναζί διέπραξαν το έγκλημα αυτό, ότι είχε διατεταγμένο χαρακτήρα. Είχαν προηγηθεί ήδη πλήθος φασιστικών επιθέσεων σε  συγκεκριμένες πολιτικές περιόδους, με πιο χαρακτηριστική της επίθεση εις βάρος των μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.

Άλλωστε, το ότι αποτέλεσε οργανωμένο έγκλημα, το καταδείχνουν και οι καταιγιστικές εξελίξεις όσον αφορά τις οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες των νεοναζί και των διασυνδέσεων τους με επιχειρηματικούς κύκλους.

Αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα ο διφυής της χαρακτήρας, ως φιλοναζιστική και παρακρατική οργάνωση. Αποκαλύφθηκε πως δεν πρόκειται μόνο για μια ακροδεξιά εγκληματική οργάνωση και συμμορία αλλά φανέρωσε και την ύπαρξη και λειτουργία ενός παρακράτους εντός του οποίου και χάριν του οποίου, αναπτύχθηκε.

Είναι προφανές ότι η ακροδεξιά χρησιμοποιήθηκε ως το μακρύ χέρι και αντίβαρο στις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα μετά την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και στα μνημόνια, που συμπυκνώνουν όλη τη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού και οδήγησαν τα λαϊκά στρώματα στην ανεργία στη φτώχια, στη λιτότητα και στην πλήρη απαξίωση της Πολιτικής. Η εκρηκτική άνοδος της Χρυσής Αυγής αποτελεί καθοριστικά το σύμπτωμα των συνεπειών της ένταξης της χώρας στο ΔΝΤ και της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Βασική «πρώτη ύλη» της δυναμικής της Χρυσής Αυγής και της ανόδου του νεοφασιστικού φαινομένου αποτέλεσε η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, η κατάπτωση στο δημόσιο βίο, η απαξίωση σε στοιχειώδεις αρχές του δημόσιου λόγου και οι βλαπτικές συνέπειες που είχαν οι πολιτικές επιλογές του μεταλλαγμένου Πασοκ και της ΝΔ, στους πολίτες, κοινωνικά, οικονομικά και ηθικά.

Ήδη η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. θερίζει τη θύελλα της πρωτιάς της γαλλικής Ακροδεξιάς στις Ευρωεκλογές και την περαιτέρω εκλογική άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Δανία και πλέον και η Σουηδία όπου η Ακροδεξιά αναδείχθηκε πρόσφατα τρίτο κόμμα.

Είναι γνωστό ότι τα πολιτικά συναισθήματα μίσους και εκδίκησης αποτελούν το υπόβαθρο σε όλες τις ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις. Και αυτό σε αντιδιαστολή με τις αντιλήψεις της κριτικής προς συστημικά, συντηρητικά φαινόμενα και τις επιδιώξεις ανατροπής αυτών από τους προοδευτικούς νέους.

Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, η απάντηση δεν είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας και οι νεοναζιστικός τραμπουκισμός καθώς δεν συμβάλλουν στην ανατροπή της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων αλλά στη διαιώνιση τους.

.Η απάντηση είναι οι δημοκρατικοί αγώνες του λαού και της νεολαίας για την προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση. 

Καλούμε όλους τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες, όλους τους προοδευτικούς και δημοκράτες πολίτες, φίλες και φίλους του Σοσιαλιστικού Κόμματος να συμμετάσχουν στην αντιφασιστική πορεία που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18/8 στο Κερατσίνι (Παναγή Τσαλδάρη) στις 6μμ.

Συνέχεια...

Δήλωση Στέφανου Τζουμάκα με αφορμή την πρόσκληση του Β. Βενιζέλου στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

 3 Σεπτεμβρίου 2014

Έλαβα πρόσκληση από τον Β. Βενιζέλο για να παραστώ στην εκδήλωση του Ζαππείου με αφορμή την εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.

Ευχαριστώ για την πρόσκληση αλλά δεν θα παρευρεθώ, όπως το ίδιο έπραξα και στην πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου σχετικά με την πρόσκληση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου.

Ήδη έχω αναφερθεί με δήλωση μου την 1η Σεπτεμβρίου, στους λόγους αυτής της επιλογής. Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω εκ νέου ότι δε συνιστούν τίποτε άλλο πέραν από μια επικοινωνιακή φιέστα, εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων που δεν έχουν καμία σχέση και σύνδεση με τους διαχρονικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του ελληνικού λαού. Δεν έχουν καμία σχέση ιδεολογικά και πολιτικά με τις αρχές ενός Σοσιαλιστικού κινήματος.

Τόσο οι επιλογές του Γ. Παπανδρέου και Β. Βενιζέλου όσο και η παρακμή και ο εκφυλισμός του ΠΑΣΟΚ σε ένα μεταλλαγμένο κόμμα που αποτελεί μια νέα κεντροδεξιά με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επέβαλαν στη χώρα, αποτελούν πραγματικότητες τις οποίες κάθε προοδευτικός πολίτης έχει κρίνει και απορρίψει.

Ο χώρος αυτός πλέον αποτελεί ένα μόρφωμα κρατικών αξιωματούχων και παραγόντων με αλλοτριωμένα στελέχη ευρισκόμενα σε αδιέξοδα που άλλοι ζητούν συνέδρια επανίδρυσης, άλλοι προτείνουν μια δήθεν «νέα αρχή», και άλλοι οδηγούν στη δεύτερη μετάλλαξη από την «ελιά» στη «δημοκρατική παράταξη».

Συνολικά, αποτελούν ένα σύστημα παρακμής, μιας νέας κοπής απολογητές γιατί δεν έχουν αρχές να αξιολογήσουν τη σημασία των πολιτικών αποφάσεων που οδήγησαν σε διάλυση την ελληνική κοινωνία και οικονομία. 

Αποφεύγουν να μιλήσουν για την ταμπακέρα των συνεπειών των πολιτικών τους επιλογών, προκειμένου να αποσιωπηθεί η πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό και τη μετάθεση ευθυνών.

Η αλλοτρίωση, ο μεταμορφισμός τους και η έλλειψη αρχών συμβάλλουν και σε φαινόμενα πολιτικού κρετινισμού, οπαδικού χαρακτήρα, όπως εκδηλώθηκαν και στην πρόσφατη εκδήλωση του Ι.Α.Π. και ενός λούμπεν ραγιαδισμού που υποτάσσεται σε ακροδεξιές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές με αντιδεξιές κορώνες.

Τα εν λόγω προσωποπαγή δίκτυα που συναπαρτίζονται από επιτήδειους και ιδιοτελείς, ασφαλώς και δεν έχουν αναφορές στην ελληνική κοινωνία, στα 4 εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, στους ανθρώπους που είναι στα συσσίτια, στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στους νέους Έλληνες επιστήμονες, μετανάστες, στους χιλιάδες ανθρώπους που βάλανε λουκέτο στις επιχειρήσεις τους.

Τα πεπραγμένα της τελευταίας πενταετίας στο δημόσιο βίο της χώρας συνιστούν ένα μάθημα για το πώς εντέλει εκφυλίζονται άνθρωποι χωρίς πολιτική και κοινωνική συνείδηση που σκιαμαχούν πάνω σε κομματικά ερείπια και ονειρεύονται αναχώματα και μετερίζια με την κοινωνία απούσα.

Είναι προφανές ότι εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι δεν επιχαίρουν με αυτή την κατάπτωση και με την απαξίωση της ιστορίας ενός προοδευτικού κινήματος και συνομολογούν ότι δεν μπορούν να δικαιωθούν ούτε οι πολιτικές της ήττας ούτε τα πρόσωπα που τις εφάρμοσαν.

Συνέχεια...