26 Ιουλ 2014

 26 Ιουλίου 2014

Το Σοσιαλιστικό  Κόμμα έχει επανειλημμένα διακηρύξει ότι η ανάπτυξη του αγροτικού τομέα της χώρας μας, εκτός των άλλων, εξαρτάται και από την παραγωγή  γνώσης και καινοτομίας μέσα από τη διαδικασία της αγροτικής έρευνας.  Ο Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός-ΔΗΜΗΤΡΑ είναι ο  Οργανισμός του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) που επιδιώκει τη συγκρότηση  και την υλοποίηση  ερευνητικών  δράσεων  καθότι  είναι  ανύπαρκτη σήμερα  η πολιτική του ΥΠΑΑΤ σε θέματα αγροτικής έρευνας.

Είμαστε υπέρ της παραχώρησης δημόσιας,  αναξιοποίητης έκτασης σε επαγγελματίες  αγρότες και ιδιαίτερα  σε νέους αγρότες, με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας του αγροτικού τομέα και την επένδυση σε νέες καλλιέργειες.

Ωστόσο, είμαστε ριζικά αντίθετοι με την παραχώρηση δημόσιας αγροτικής γης που εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια χρησιμοποιείται συνεχώς για ερευνητικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς με αποδεδειγμένα οικονομικά οφέλη για τον Έλληνα αγρότη και την Εθνική μας οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτό είναι εντελώς απαράδεκτη και υπονομευτική, η απόφαση του Υπουργού Γ. Καρασμάνη και της Κυβέρνησης να προχωρήσει το ΥΠΑΑΤ σε τέσσερις ανοικτές δημοπρασίες στο Καλοχώρι του Νομού Θεσσαλονίκης για την παραχώρηση αγροκτήματος του Ινστιτούτου Σιτηρών, του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, συνολικής έκτασης 521.853 στρεμμάτων.

Στην εν λόγω έκταση, τα τελευταία 20 χρόνια έχουν εκτελεσθεί 12 διεθνή ερευνητικά προγράμματα και είναι σε εξέλιξη τρία που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και άλλους Οργανισμούς. Επί πλέον έχουν δημιουργηθεί 7 ποικιλίες ρυζιού οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στον Εθνικό Κατάλογο Ποικιλιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά τον ισχυρό ανταγωνισμό από εισαγόμενες ποικιλίες ρυζιού, η ελληνική ποικιλία ΟΛΥΜΠΙΑΣ κατέχει το 10% της εγχώριας καλλιέργειας ρυζιού.

Οι  επιλογές της μνημονιακής συγκυβέρνησης είναι δείγμα του πώς αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα της χώρας μας με την παραχώρηση αναγκαίων για την αγροτική έρευνα  δημόσιων εκτάσεων . Είναι μια αναχρονιστική πολιτική που υπονομεύει την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα  της χώρας μας. Είναι μια πολιτική ενάντια και στη γενικότερη κατεύθυνση και  της ΕΕ για επένδυση στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ στην αγροτική έρευνα, τεχνολογία και καινοτομία.

Μήπως  η πολιτική αυτή  σχετίζεται με  κάθε μορφής πελατειακές σχέσεις ή εξυπηρετεί άλλης μορφής συμφέροντα;

Καλούμε τον Υπουργό άμεσα να αποσύρει την απόφαση για την παραχώρηση της ως άνω έκτασης γιατί θα αποτελέσει οπισθοδρόμηση για  την καλλιέργεια του ρυζιού που είναι σημαντική για τη χώρα μας και παρουσιάζει ευοίωνη προοπτική.

17 Ιουλ 2014

-Κύριε Τζουμάκα είστε πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, έχετε αποχωρήσει χρόνια βέβαια από το κίνημα και είστε σήμερα πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο κ. Βενιζέλος διαμορφώνει τις συνθήκες για τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε Δημοκρατική Παράταξη με ιδρυτικό συνέδριο το φθινόπωρο. Θα μετάσχετε;

-Δεν έχω καμία σχέση με αυτό το χώρο, που ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά έχει κλείσει τον κύκλο του. Εξεμέτρησε τω ζην το ΠΑΣΟΚ. Ήταν μια ιστορική περίοδος για τη χώρα που το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε, δώσαμε αγώνες για τη χώρα μαζί με το ΠΑΣΟΚ, αλλά μετά μπήκε σε έναν δρόμο εκφυλισμού και παρακμής από τους ανθρώπους που το πλαισίωσαν και το στελέχωσαν. Τελικά υπό την ηγεσία του Γ. Παπανδρέου και του Εθ. Βενιζέλου το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε στο αντίθετο στρατόπεδο, στη σκληρή δεξιά και στα νεοφιλελεύθερα προγράμματα. Αυτό ήταν το ιδεολογικό και πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ. Έπαψε να είναι σοσιαλιστικό κόμμα. Ήταν φυσιολογική αυτή η εξέλιξη γιατί είχε εξελιχθεί σε ένα μέτωπο ετερόκλητων δυνάμεων, δεν ήταν κόμμα. Έτσι θα συμβαίνει στις κρίσεις στα μέτωπα δυνάμεων και αυτό το έχω πει πολλές φορές και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν γίνει κόμμα θα έχει την ίδια εξέλιξη.

-Ο κ. Βενιζέλος υποστηρίζει πάντως ότι συνεργάζεται με τη ΝΔ για την σωτηρία της χώρας;

-Αυτά είναι μετά. Είναι οι δικαιολογίες, οι απολογίες. Έκαναν ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει, δεν ασχολείται κανένας. Πρόκειται για το πτώμα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Τυμπανιαίο πτώμα...

-Ποιός έχει κατά τη γνώμη σας την ευθύνη γι αυτή την εξέλιξη; Ο Γιώργος Παπανδρέου; Η πολιτική των μνημονίων;

-Το ΠΑΣΟΚ είχε παρακμάσει και είχε στελέχη σαν έτοιμα από καιρό για να περάσουν στην ακραία δεξιά πολιτική και στον νεοφιλελευθερισμό. Στην αρχή τους έλεγαν σοσιαλφιλελεύθερους και μετά έγιναν κανονικοί νεοφιλελεύθεροι. Η ηγεσία και του Γ. Παπανδρέου και του Ευ. Βενιζέλου, αλλά και άλλα στελέχη, υπουργοί, δεν είχαν ιδεολογικές και πολιτικές αρχές. Να κυβερνάνε ήθελαν με οποιαδήποτε πολιτική.

-Έχετε ιδρύσει από τις αρχές του χρόνου το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Μετείχατε στις τελευταίες εκλογές καταγράφοντας πολύ μικρά ποσοστά. Έχετε επαφές με άλλα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Σε ποιόν χώρο απευθύνεστε;

-Είναι όλοι οι δημοκρατικοί, προοδευτικοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Οι άνθρωποι που έχουν προοδευτικές αρχές για το δημόσιο βίο και τα κοινά. Μιλάμε για ανθρώπους-αγωνιστές. Αυτό είναι το βασικό. Γιατί βλέπουμε και σε μια μερίδα των πολιτών ότι είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν οτιδήποτε, να δεχτούν οτιδήποτε. Υπάρχει ένας Μιθριδατισμός που ξεκινά από τα ΜΜΕ που έχουν μια ανόητη, ανυπόληπτη προπαγάνδα.

-Μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας πολιτικός και κοινωνικός χώρος που σήμερα είναι κατακερματισμένος, αυτό που λέμε κεντροαριστερά. Δεν πιστεύετε ότι πρέπει να ανασυγκροτηθεί αυτός ο χώρος ;

-Έχουμε πολύ αρνητικές εμπειρίες από αυτό που λέγεται "κέντρο". Το "κέντρο" ήταν ένας χώρος που εκτός από τα ζητήματα της Δημοκρατίας, πάντα κοίταζε προς τα δεξιά. Πάντα ήταν το κόμμα του συστήματος. Πως εξελίχθηκε το ΠΑΣΟΚ σε ένα κόμμα του συστήματος; Τα κόμματα του συστήματος βασίζονται στις πολιτικές της ολιγαρχίας, των δικτύων, των διαπλοκών και των συμφερόντων που δεν έχουν σχέση με την κοινωνία.

-Από τα σημερινά κόμματα με ποια βλέπετε να έχετε περιθώρια συνεργασίας;

-Με όλες τις αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις. Σήμερα η κύρια αντίθεση στην ελληνική κοινωνία είναι από τη μία ο νεοφιλελευθερισμός και από την άλλη τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με πολιτικές δυνάμεις που εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

-Με τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας;

-Σε ορισμένα θέματα ναι. Υπάρχει η θεωρία της συνεργασίας και η θεωρία των μετώπων. Ορισμένες φορές ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολιτική μετώπου. Εμείς είμαστε αντίθετοι με την πολιτική του μετώπου. Είναι μια θεωρία της παραδοσιακής αριστεράς από τον προηγούμενο αιώνα που έχει κλείσει τον κύκλο της προ πολλών ετών. Δεν υπάρχουν πια πολιτικές δυνάμεις εκτός από τους ηττημένους, που να θέλουν να γίνουν μέτωπο άλλων δυνάμεων. Ότι δηλαδή υπάρχει μια πιο ισχυρή δύναμη που καλεί τις άλλες, μικρότερης ισχύος δυνάμεις να τις καθοδηγήσει. Υπάρχει μια κουλτούρα της αλαζονείας, που λέει ότι είμαστε εμείς εδώ και όποιος θέλει έρχεται.

-Έχετε διατελέσει στο παρελθόν υπουργός σε κρίσιμα υπουργεία, βλέπετε η χώρα να βγαίνει από την κρίση;

-Η χώρα είναι από πολύ καιρό σε αδιέξοδο. Η πολιτική αυτή ήταν οργανωμένη από τα πριν από το 2009. Όσοι έχουμε εργαστεί στις Βρυξέλλες και σε άλλα δημόσια φόρα γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό προετοίμαζαν τα πακέτα αυτής της κρίσης. Το αντιλήφθηκα αμέσως όταν πήγα στο πρώτο συμβούλιο των υπουργών Εργασίας στις Βρυξέλλες το 1995. Ερχόντουσαν οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών και επιχειρηματικών οργανώσεων -μάλιστα τότε υπουργός Εργασίας από το Λουξεμβούργο ήταν ο σημερινός πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ- και μας έθεταν το ζήτημα ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική. Εμείς τους λέγαμε να εφαρμόσουν καινοτομίες, να φτιάξουν ανταγωνιστικά προϊόντα και αυτοί μας έλεγαν να μειώσουμε τους μισθούς στο μισό! Όλες οι δεξιές πτέρυγες στα συμβούλια αυτά έβαζαν αποκλειστικά τη λογική του δημοσιονομικού ζητήματος - το έλλειμμα και το χρέος. Μας καλούσαν να λάβουμε μέτρα για τους μη έχοντες και δεν ήθελαν να γίνει ουσιαστική συζήτηση για την οικονομία.

Από το 2010 που διαχώρισα τη θέση μου από το ΠΑΣΟΚ έλεγα ότι δεν πρόκειται να γίνει κανένα "λάθος", κανένα "ατύχημα", η χώρα δεν θα βγει από το ευρώ. Όλα αυτά που μας έλεγαν ήταν μια οργανωμένη προπαγάνδα, μια κινδυνολογία για να περάσουν τα μέτρα.

-Κύριε Τζουμάκα να κλείσουμε με το θέμα του χρέους. Σας έχω ακούσει να λέτε ότι η λύση έχει ήδη βρεθεί στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και την Ουάσιγκτον. Ποιά είναι αυτή η λύση;

-Το κεντρικό ζήτημα για την ΕΕ και το διευθυντήριό της είναι το ευρωπαϊκό χρέος που ανέρχεται σε 9,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι το δημόσιο χρέος της Ιταλίας που είναι 2,2 τρισεκατομμύρια ευρώ. Η Ιταλία που έχει τώρα την ευρωπαϊκή προεδρία, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο Ολάντ στη Γαλλία, τραβάνε μια γραμμή τέλους στη στρατηγική της λιτότητας στην Ευρώπη. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ που ήρθε στην Αθήνα πριν τις ευρωεκλογές είπε ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιμετωπιστεί τον Οκτώβριο. Από πάγια πρακτική, όταν ανακοινώνει ο επικεφαλής μία κατεύθυνση είναι προφανές ότι έχει γίνει προεργασία και έχουν προαποφασιστεί τα βασικά. Θα δοθεί πανευρωπαϊκή λύση στο χρέος, έχει αποφασιστεί το βασικό πακέτο και η συνολική λύση θα δοθεί μέχρι το τέλος του χρόνου για να καταστεί το χρέος σχετικά βιώσιμο. Θα δοθεί μια τιτλοποίηση των χρεών των κρατών μελών της ΕΕ, θα απομειωθεί το χρέος μέσω της διαγραφής επιτοκίων, που είναι αρκετά κεφάλαια για κάθε χώρα, έτσι ώστε να μην περάσει από τα κοινοβούλια. Θα συνεχίσουμε να είμαστε μια αποικία χρέους ή σε ομηρεία χρέους σε βάθος χρόνου. Υπάρχει βέβαια μια διένεξη με το ΔΝΤ που ζητά τη διαγραφή ενός μέρους του χρέους, αλλά αυτό θα το κλείσουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Η λύση έχει βρεθεί λοιπόν, αλλά θέλουν να σηκώσουν ένα θέατρο από τον Σεπτέμβριο ότι αρχίζει δήθεν η μεγάλη τιτανομαχία του αιώνα για το χρέος. Θα φτιάξουν μετά ένα κλίμα ότι πέτυχαν επιτέλους τη ρύθμιση του χρέους. Στήνουν ένα πολιτικό παιγνίδι πάνω στο χρέος. Η νεοφιλελεύθερη παράταξη Σαμαρά-Βενιζέλου θέλει να σηκώσει έναν "καυγά" για το χρέος για να φτάσουν μέχρι την εκλογή για την προεδρία της δημοκρατίας.

15 Ιουλ 2014

15 Ιουλίου 2014

Στέφανος Τζουμάκας
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας στην δεύτερη Σύνοδο της Πολιτικής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Σαν σήμερα, 40 χρόνια πριν, η ελληνική χούντα οργάνωσε πραξικόπημα στην Κύπρο με την υποστήριξη της ΕΟΚΑ Β’ και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Κυβέρνησης των Η.Π.Α., προκαλώντας εθνική προδοσία στην Κύπρο. Πέντε μέρες αργότερα, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο χρησιμοποιώντας το πραξικόπημα ως πρόφαση, οδηγώντας σε χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες, αγνοούμενους και εκτοπισμένους από τις πατρίδες τους. Έκτοτε δε, κατέχει πέραν του 36% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη δημιουργία του ψευδοκράτους.

Οι αγώνες του ελληνικού λαού καθόρισαν την τότε εξέλιξη για τη δημοκρατική πορεία του τόπου που οδήγησε εντέλει στην κατάρρευση της ξενοκίνητης δικτατορίας στις 23 Ιουλίου 1974.

Η δίκαιη λύση στο Κυπριακό ζήτημα μπορεί να υπάρξει μόνο με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, των ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που αναφέρονται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με άρση των τετελεσμένων και με την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.

Τα  βασικά θέματα όσον αφορά τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας μας αλλά και τις οικονομικές και κοινωνικές τόσο στη χώρα όσο και στην Ευρωζώνη, αφορούν:

• Στο χρόνο διενέργειας των εκλογών με επιδίωξη της «παράταξης των μνημονίων», την ολοκλήρωση της τετραετίας και τη διενέργεια εκλογών το 2016. Αυτό δεν αναιρεί ανεπίσημες και ημιεπίσημες πρακτικές αναπαραγωγής σεναρίων πρόωρων εκλογών και αναπαραγωγής της γνωστής μεθόδου της εκλογολογίας προκειμένου να διευκολύνονται οι δυνάμεις του μονόδρομου μέσα και έξω από τη χώρα στη συνέχιση και την ολοκλήρωση των επιθετικών μέτρων νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα.

• Στην εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και προς τον σκοπό αυτό η συγκυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή τη συγκέντρωση 180 Βουλευτών προκειμένου να συγκροτήσουν Προεδρική πλειοψηφία.

• Στη διαπραγμάτευση για τη ρύθμιση του χρέους προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο. Το ζήτημα αυτό δεν αφορά μόνο στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας αλλά όλης της Ευρωζώνης που ανέρχεται σε 9.5 τρις ευρώ. Η επιδιωκόμενη λύση δεν θα αφορά μόνο μία χώρα. Η εν λόγω συζήτηση έχει οριστεί να εκκινήσει μετά το πέρας των stress tests των Τραπεζών της Ευρωζώνης. Ήδη, καταρχήν, έχουν προσδιοριστεί οι θέσεις τόσο της Ε.Ε. όσο και του Δ.Ν.Τ. Τόσο η ελληνική Κυβέρνηση όπως και άλλες, επιδιώκουν να διογκώσουν το χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης προκειμένου να συνεχίσουν την πρακτική της κινδυνολογίας, του εκφοβισμού και της δήθεν μεγάλης τιτανομαχίας που θα ακολουθήσει.

• Όλοι αναγνωρίζουν ότι το κεντρικό ζήτημα δεν είναι το χρέος. Όπως, κατά τη γνώμη μας, δεν ήταν το καθοριστικό, το δημοσιονομικό ζήτημα. Οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και του μονόδρομου επέλεξαν να τοποθετήσουν «μπροστά το κάρο και πίσω το άλογο». Διότι, ύστερα από 5 χρόνια οικονομικής διάλυσης και κοινωνικής ερήμωσης, επανέρχονται όλες οι δυνάμεις στο καθοριστικό ζήτημα: Στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη. Διότι η ύφεση, η ανεργία και η φτώχεια, ο αποπληθωρισμός και η κατάρρευση της ρευστότητας και της ζήτησης, αποτελούν τα σκληρά δεδομένα της αποτυχίας και της ήττας αυτής της πολιτικής.

• Πριν τις Ευρωεκλογές, ομόφωνα το Δ.Σ. της Ε.Κ.Τ αποφάσισε να διαθέσει από τα αποθεματικά της, 1 τρις ευρώ στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, ποσό για το οποίο την εκταμίευση άρχισε ο Πρόεδρος της Ε.Κ.Τ., Μ. Ντράγκι μετά τις Ευρωεκλογές, προσθέτοντας ότι θα διαθέσει επιπλέον κονδύλια που θα ανέλθουν μέχρι του ποσού των 4 τρις ευρώ, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ύφεση, η έλλειψη ρευστότητας, ο αποπληθωρισμός και οι μηδενικοί ρυθμοί ανάπτυξης στην Ε.Ε. Ήδη η Ιταλική Προεδρία έχει διαμορφώσει άξονα με την ηγεσία της Γαλλίας για την εγκατάλειψη της στρατηγικής της λιτότητας σε αντίθεση με την επικρατούσα πολιτική που επιδιώκει με διορθωτικές ενέργειες τη διαιώνιση της αδιέξοδης αυτής πολιτικής του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου. Παρόλη την επικυριαρχία της εν λόγω πολιτικής, τα ρήγματα και η απαίτηση για δημόσιες επενδύσεις τόσο από την πλευρά της Ε.Ε. και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων όσο και από τα Κράτη-Μέλη αποτελούν πεδίο έντασης για την πορεία της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη σε συνδυασμό με την πίεση και μέσω του Δ.Ν.Τ., των Η.Π.Α. και της Κίνας. Βασικό στοιχείο αυτής είναι ότι η Ε.Ε. πρέπει να εξέλθει από τη συρρίκνωση και να αναθεωρήσει την πολιτική της τόσο μέσω της διάθεσης χρήματος όσο και μέσω της δημοσιονομικής χαλάρωσης και της αύξησης του πληθωρισμού προκειμένου να υπάρχει ζήτηση, επενδύσεις και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Συμπερασματικά, το καθοριστικό θέμα ήταν και είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση που υπέστη πλήγμα έναντι των νεοφιλελεύθερων επιλογών στο δημοσιονομικό, το τραπεζικό και στο ζήτημα του χρέους.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

40 χρόνια μετά την εθνική προδοσία στην Κύπρο και την κατάρρευση της Χούντας, η χώρα μας κάτω από διαφορετικές συνθήκες, καπιταλιστικής και υποβόσκουσας γεωπολιτικής κρίσης, βρίσκεται σε μια μεγάλη καμπή, η Δημοκρατία, η ισοτιμία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί, ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο, η πλειοψηφία των πολιτών διαβιεί υπό δυσχερείς συνθήκες και οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις ασκούν υπό την κηδεμονία της τρόικα, πολιτική αντίθετη με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν η οικονομική ολιγαρχία, η διαπλοκή και η χειραγώγηση σε βάρος της κοινωνίας των πολιτών.

Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. προώθησαν και προωθούν συμφέροντα έξω από κατεκτημένες αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας, αποδομούν την ίδια την Ευρώπη και ωθούν στην αναβίωση των εθνικισμών. Ήδη, η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. θερίζει τη θύελλα της πρωτιάς της γαλλικής Ακροδεξιάς στις πρόσφατες Ευρωεκλογές και την περαιτέρω εκλογική άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Βουλγαρία και η Δανία. Ταυτόχρονα δε, στο οικονομικό επίπεδο ο αποπληθωρισμός, η μείωση της ζήτησης, η έλλειψη ρευστότητας από τις Τράπεζες και η ανεργία αποτελούν τα οικτρά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής σε όλη την Ευρωζώνη.

Ως Σοσιαλιστικό Κόμμα συμμετείχαμε για πρώτη φορά στις Ευρωεκλογές ως κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές με σαφείς προοδευτικές αξίες και αρχές. Δώσαμε τη μάχη παρόλο που το δίμηνο που μεσολάβησε από την ιδρυτική πράξη μέχρι τις Ευρωεκλογές ήταν περιορισμένο ως χρονικό διάστημα, παρόλο τον αποκλεισμό όσον αφορά τη δημοσιοποίηση των θέσεων μας στα ΜΜΕ με εξαίρεση τη διακαναλική συνέντευξη καθώς και την πόλωση με κινδυνολογία και εκβιαστικά διλήμματα αλλά και πρακτικές προώθησης του χαρακτήρα των Ευρωεκλογών ως δήθεν δημοψηφισματικού, με ανάλογα διλήμματα.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε κάθε πολίτη και κάθε αγωνιστή που επέλεξε το ψηφοδέλτιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθώς και κάθε φίλο και φίλη που μας συνέδραμε στην προεκλογική μας εκστρατεία. Καλούμε κάθε Δημοκράτη, κάθε Προοδευτικό Έλληνα και Ελληνίδα να πυκνώσει τις γραμμές μας γιατί δύναμη μας είναι οι αρχές μας και η προοδευτική συγκρότηση μας.

Με πρωτοβουλίες και αντίστοιχη δράση περνάμε στη δεύτερη φάση για την οργάνωση των προϋποθέσεων της συμμετοχής μας στις προσεχείς Εθνικές Εκλογές προκειμένου να ευοδωθεί η στρατηγική μας για τη διαμόρφωση τόσο μιας νέας δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας όσο και για την εναλλακτική λύση και την προοδευτική έξοδο από την κρίση και με δυνάμεις και με δυνατότητες.

Προβαίνοντας σε μια σύντομη αποτίμηση των αποτελεσμάτων πρόσφατων Ευρωεκλογών προκύπτουν συμπεράσματα σχετικά με τα νέα εκλογικά δεδομένα:

• Το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την τάση που διαμορφώθηκε από τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012. Συγκεκριμένα, αυτή αφορά στην περαιτέρω διάλυση του άλλοτε ισχυρού δικομματισμού και αντίστοιχα στην εδραίωση εξελίξεων μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που αφορούν στη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας.

• Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει τις αντιφάσεις που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. Το εκλογικό σώμα και μέσω της πολυδιάσπασης των επιλογών του, εξέφρασε με την ψήφο του, την αποδοκιμασία του προς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων, που είναι κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδες και την ανάγκη για αλλαγή πορείας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση για την έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα,  ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος αναδιπλώθηκε σε συντηρητικές επιλογές υπό την πίεση της κινδυνολογίας και των διλημμάτων περί του κινδύνου αποσταθεροποίησης της χώρας ή περί του δημοψηφισματικού χαρακτήρα των Ευρωεκλογών.

Ένας νέος κοινωνικός συντηρητισμός, μια νέα κοινωνική δεξιά εκφράστηκε μέσα από το μπλοκ των μνημονιακών κομμάτων που ενσωμάτωσε κοινωνικά στρώματα που δοκιμάζονται από την κρίση, με πειθαναγκασμό και με μεθόδους μακαρθισμού και αναβίωσης ελέγχου πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεων σε χώρους εργασίας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

• Την πρώτη πολιτική και κοινωνική δύναμη αποτελούν οι Έλληνες πολίτες που απείχαν από την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Με μεγάλη αποχή στο 41% -το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ αποχής που έχει καταγραφεί- αυξημένη σε σχέση με τις Εθνικές Εκλογές του 2012, διεξήχθησαν οι εκλογές στη χώρα.

Πολίτες ολοένα και περισσότερο παγιδεύονται σε μία λογική  αδυναμίας επιρροής και διαμόρφωσης των εξελίξεων τόσο με τη ψήφο τους όσο και με τη δράση τους. Σε αυτό συντελεί και ο ορυμαγδός της προπαγάνδας ότι οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις είναι δεδομένες. Ότι τίποτε δεν αλλάζει σε ένα πλαίσιο προαποφασισμένων και δρομολογημένων εξελίξεων μέσα και έξω από τη χώρα με καταιγιστική προβολή αυθαιρεσιών και παράβασης στοιχειωδών κανόνων δημοκρατικών λειτουργιών που καταστρατηγούνται προκλητικά και επιβάλλονται παρά τον άνομο χαρακτήρα τους και με μεθόδους που ήδη έχουν οδηγήσει σε μορφές ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού.

Οι συνέπειες των πολιτικών του μνημονιακού μπλοκ καθώς και το αντιπολιτικό ρεύμα που προωθεί το κατεστημένο οδήγησαν:

1) στην εκλογική ενίσχυση της ακροδεξιάς παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της,
2) στη δημιουργία διαπλεκόμενων πολιτικών σχημάτων των καναλαρχών καθώς και
3) μεταλλαγμένων, μεταμορφωμένων και αγοραίων πολιτικών σχημάτων που ως βασική τους επιδίωξη έχουν τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα.

Στην πολιτική περίοδο που διανύουμε αποτελεί μείζον θέμα για την Πολιτική, το πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Για να δυναμώσει η Προοδευτική Πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
• Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης συγκυβέρνησης των Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου υπέστησαν νέα εκλογική ήττα.
Πολιτικά είναι μειοψηφική η θέση τους στο εκλογικό σώμα.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει γυρίσει την πλάτη στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της πολιτικής τους που την εμφανίζουν ως «σωτηρία της χώρας» και μονόδρομο, επιστρατεύοντας όλο το συντηρητικό οπλοστάσιο της προπαγάνδας και του εκφοβισμού περί δήθεν «πολιτικής σταθερότητας».
Ωστόσο, επρόκειτο περί Ευρωεκλογών που δεν αφορούσαν στην ανάδειξη νέας Βουλής και νέας Κυβέρνησης.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε πρώτο κόμμα κεφαλαιοποιώντας την πολιτική του απήχηση που προέκυψε από τις εκλογές του 2012, χωρίς όμως, νέα εκλογική άνοδο. Με τη στρατηγική του απέτυχε στην επιδίωξη του για μια νικηφόρα κοινωνικό-πολιτική δυναμική. Η βασική γραμμή της πολωτικής προεκλογικής καμπάνιας της πολιτικής του ηγεσίας που συνοψίστηκε στο πολιτικό μήνυμα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» και ο χαρακτήρας της πολιτικής αναμέτρησης ως δημοψήφισμα, που επιχείρησε να προσδώσει στις Ευρωεκλογές δεν ανταποκρίνονταν ούτε στον χαρακτήρα των εκλογικών αναμετρήσεων ούτε στην πολιτική συγκυρία.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν η πόλωση, τα διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων που πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων τακτικού χαρακτήρα. Το ζήτημα είναι πολιτικό δηλαδή, αφορά στην πολιτική διακυβέρνηση από μία νέα πλειοψηφία και δεν αντιμετωπίζεται με μετωπικές πρακτικές και με τη λογική «κάθε πρόβλημα και συσπείρωση-αντισυσπείρωση».  Το αποτέλεσμα τόσο των εθνικών εκλογών του 2012 όσο και των Ευρωεκλογών καταδεικνύει ότι η τάση του εκλογικού σώματος δεν είναι προς αυτοδύναμες και μονοκομματικές κυβερνήσεις αλλά προς κυβερνήσεις συνεργασίας με πολιτική συνοχή και με προγραμματικές δεσμεύσεις και λύσεις που δημιουργούν βεβαιότητα για μια προοδευτική έξοδο από την κρίση.

Θέση μας επίσης, είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση.

• Το πολιτικό ζήτημα της διακυβέρνησης παραμένει σε εκκρεμότητα με τις προφανείς εκλογικές απώλειες του 11% των εταίρων της μνημονιακής συγκυβέρνησης και ήδη  η  «παράταξη του μνημονίου»  επιχειρεί τη διαμόρφωση  όρων για  ελεγχόμενες πολιτικές  εξελίξεις   με βάση τις  μειοψηφικές  θέσεις  της για τη   διακυβέρνηση της χώρας.

Ήδη από την 1η Σύνοδο της Πολιτικής μας Επιτροπής, είχαμε προαναγγείλει ότι οι δυνάμεις του συντηρητικού και μνημονιακού μπλοκ και πολιτικοί παράγοντες με οικονομικούς κύκλους θα επιδιώξουν να συγκροτήσουν «προεδρική πλειοψηφία» 180 βουλευτών  από την παρούσα Βουλή προκειμένου να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Με το πέρας της θητείας του νύν Προέδρου της Δημοκρατίας και με μια δήθεν «μεταμνημονιακή εξέλιξη» μέχρι τον Ιούνιο του 2016, επιδιώκουν να στηριχθούν σε μια ισχνή πλειοψηφία με όλα όσα διαλαμβάνονται στο Κοινοβούλιο.

Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι μειοψηφικοί στην ελληνική κοινωνία. Ο δημόσιος βίος χαρακτηρίζεται από ένα καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης και πολιτικής κατάπτωσης, που τα ΜΜΕ υπέρ-προβάλλουν και προκειμένου να αποσιωπήσουν τα «επιτεύγματα» αυτών των  πολιτικών ηγεσιών.

«Επιτεύγματα» που συνιστούν τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων που ασκούν και που αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις και τα οποία αποσιωπούν συστηματικά, γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι εν λόγω σχεδιασμοί είναι απαράδεκτοι και οδηγούν σε περαιτέρω απαξίωση δυνάμεις του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να διενεργηθούν Εθνικές Εκλογές και από τη Βουλή που θα προκύψει να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την κανονική λήξη της θητείας του νύν Προέδρου το Φεβρουάριο του 2015.

Επίσης, στην προεκλογική μας εκστρατεία είχαμε τονίσει ότι ένα δίκτυο επιχειρηματικών κύκλων, ιδιοκτητών ΜΜΕ και πολιτικοί αχυράνθρωποι τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. συνολικά, επιδιώκουν τη διαμόρφωση των όρων για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδιασμού που αφορά την περαιτέρω προώθηση και εδραίωση κυβερνητικών σχημάτων, μιας νέας συναίνεσης με υπόστρωμα τις πολιτικές της στρατηγικής της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας.

Πολιτικές που έχουν ήδη αποτύχει και έχουν οδηγήσει την Ε.Ε. σε αδιέξοδο και τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι δυνάμεις παρασιτικών κύκλων επιχειρούν να διασφαλίσουν συγκεκριμένα συμφέροντα στην πορεία της κρίσης που έχει εισέλθει ήδη στην επόμενη φάση.

Μετά τις συνέπειες των αποτυχημένων πολιτικών τους, μείζον ζήτημα για το στρατηγικό τους εγχείρημα αποτελεί η διαμόρφωση προϋποθέσεων συναίνεσης στη μέχρι τώρα ασκούμενη πολιτική και στη βάση των αλληλοσυμπληρούμενων κυβερνητικών σχημάτων με επιδιώξεις για μετεκλογικές συνεργασίες στη βάση των εδραιωμένων μέχρι τώρα, συντηρητικών πολιτικών με το σλόγκαν της δήθεν «μετά την κρίση εποχής και του τέλους των μνημονίων».

Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε.

Δρομολογούν: α) την ανασυγκρότηση της Ν.Δ. για εκλογικές συμπράξεις με κόμματα του απώτατου παρελθόντος, δημιουργήματα επιχειρηματικών κύκλων, που εμφανίζονται ως ανανέωση ενώ αποτελούν μέρος του προβλήματος της χώρας, της κλεπτοκρατίας, της φοροδιαφυγής, του παράνομου πλουτισμού και άλλων φαινομένων που χαρακτηρίζουν ένα τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας.

Εκτός από τη διαφθορά και η φθορά στο δημόσιο βίο έχει όρια. Καθημερινά η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας ενός παρακμιακού θεάματος όπου δίκτυα παραγόντων και ΜΜΕ έχουν αναλάβει την χειραγώγηση των δήθεν πολιτικών εξελίξεων και  με την ακατάσχετη εκλογολογία.

β) την συνέχιση των σχημάτων μεταμορφισμού όπως η «δημοκρατική παράταξη και ο τρίτος πόλος» μετά την «Ελιά» με περιτύλιγμα και «νέα πρόσωπα» της διαπλοκής από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ και νέα πολιτικά μορφώματα που είναι τόσο παλιά όσο και το παρελθόν του νεοφιλελευθερισμού και ορισμένων σοσιαλ-φιλελεύθερων, αντιδημοκρατικών και αναχρονιστικών ομάδων με την συστηματική προώθηση από ορισμένα ΜΜΕ.

Ήδη λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία συμπεριλαμβανομένων και παραγόντων της ΔΗΜΑΡ, για τη διαμόρφωση μιας Κεντροδεξιάς με κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο, στην υπηρεσία των παραδοσιακών συμφερόντων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων της χώρας.

Χαρακτηριστικά της μετάλλαξης και του εκφυλισμού πέρα από την εκλογική συντριβή των συγκοινωνούντων δοχείων της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας αποτελούν και μέθοδοι όπως της απροσδιοριστίας προκειμένου να αποσιωπηθούν οι πραγματικότητες, πρακτικές που έχουν οδηγήσει σε περαιτέρω πολιτική και κοινωνική ανυποληψία.

Ορισμένοι μεταλλαγμένοι που εμφανίζονται ως θεματοφύλακες αρχών και παραδόσεων εγκαταστάθηκαν σε γραφεία εφοπλιστών και παραγόντων αθλητικών   ομάδων,  ευτελίζοντας κάθε έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας , προκειμένου  να προωθήσουν τη  κατάληψη δημοτικών αρχών  από κολλητούς  και  γνωστούς παράγοντες  των δικτύων και των  επιδιώξεων  οργανωμένων  επιχειρηματικών  συμφερόντων , με το γηπεδικό οπαδισμό και με την εξαγορά ψήφων. Με την υποκρισία και το ψέμα δεν χτίζονται ούτε Κοινωνία, ούτε Οικονομία, ούτε Πολιτεία, ούτε Κόμματα.  Με την κρίση και την καταστροφική της διαχείριση οδήγησαν βίαια στην οικονομική και στην κοινωνική διάλυση πλέον του 80% των Ελλήνων.

Μια εκτεταμένη ομάδα αξιωματούχων προκειμένου να αποσιωπήσουν τη συμμετοχή τους στις μνημονιακές κυβερνήσεις και στις αντίστοιχες πολιτικές, προκαλούν καρικατούρες διενέξεων σε προσωπικό επίπεδο. Ενώ είναι γνωστό ότι δεν αποτελούν μόνο μέρος του συστήματος, δεν αποτελούν μόνο μέρος του προβλήματος αλλά ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν πολιτικές διαλυτικές για τη χώρα και ήττας σε παραταξιακό επίπεδο.

Επιπλέον, ορισμένοι παράγοντες επιχειρούν να προβάλλουν εκ των υστέρων, ότι το πρόβλημα είναι η συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και όχι το περιεχόμενο των πολιτικών που επέβαλαν στη χώρα από το 2009 και με ορίζοντα το τέλος της παρούσας 4ετίας, δηλαδή μια πλήρη 7ετία. Και ότι εν συνέχεια, το πρόβλημα συνίσταται στις μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες και όχι στο νεοφιλελεύθερο μνημονιακό πακέτο που οδήγησε στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Κλασική περίπτωση αποπροσανατολισμού για να αποσιωπηθούν τα πραγματικά ζητήματα που ήταν και είναι οι καταστροφικές συνέπειες και η συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

Η Προοδευτική Πολιτική για να μην οδηγείται σε κατάπτωση και παρακμή χρειάζεται αξίες και αρχές που να ασκούνται έμπρακτα. Μετήλθαν και συνεχίζουν να μετέρχονται πρακτικές και μεθόδους λόγω της ήττας τους, συνολικά απαξιωτικές στο δημόσιο βίο.

Ο μονόδρομος και απέτυχε και ηττήθηκε ενώ επαναβεβαιώθηκε και η συντριπτική ήττα της στρατηγικής και όχι συγκυριακής επιλογής τους, που αφορούσε στην πρόσδεση ενός σοσιαλιστικού κόμματος με νεοφιλελεύθερες, μονεταριστικές και αντιλαϊκές πολιτικές γνωστών διαπλεκόμενων και οικονομικών δικτύων που διαχρονικά πολεμούσαν τόσο την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, όσο και την κοινωνική του βάση, επιδιώκοντας να διαλύσουν την προοδευτική πολιτική φυσιογνωμία του και να το καταστήσουν ένα ενσωματωμένο, μικρό κόμμα του χώρου του Κέντρου και της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας. Οι καλόπιστοι του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου και μνήμη έχουν και κρίση σχετικά με το πώς εγκλωβίζονται προοδευτικές δυνάμεις σε ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα κομματικά και πολιτικά παίγνια του συστήματος.
     
Επομένως, αντί να δημιουργούν συνθήκες μιθριδατισμού τη μια φορά με τη δεξιά, την άλλη φορά μεταλλαγμένοι και την επόμενη μεταμορφωμένοι, μια είναι η έντιμη πολιτική στάση: Να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν έμπρακτα τις ευθύνες τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στο Προοδευτικό κίνημα είναι γνωστή η στάση της νομενκλατούρας που αρνείται την πραγματικότητα και γνωστή είναι και η διατύπωση «τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Τα δεδομένα της πραγματικότητας, ως συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής τους, είναι:

• Μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ) με παράλληλα, αυξητική πορεία του δημοσίου χρέους από 299 δις ευρώ το 2009 σε 320 δις ευρώ τον Μάρτιο του 2014.
• Εκτόξευση της ανεργίας στο 26.8%  που συνιστά πανευρωπαϊκό ρεκόρ. 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο.
• Κάθετη πτώση μισθών που πλέον ανέρχονται στο 73% του 2008 και πλήρης απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων
• Συρρίκνωση των επενδύσεων: Ο τριμηνιαίος ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου το πρώτο τρίμηνο του 2014 μειώθηκε στα πρωτοφανή για την τελευταία 15ετία επίπεδα των 4,7 δισ. ευρώ.
• Κάθετη μείωση των εξαγωγών των ελληνικών προϊόντων που σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τον Απρίλιο του 2014 η πτώση τους έφτασε στο 20.8%
• Υπερχρέωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στις Τράπεζες. Τα εν λόγω «κόκκινα δάνεια» σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος αγγίζουν πλέον τα 84 δις ευρώ, ήτοι σχεδόν το 50% του ΑΕΠ της χώρας. Ταυτόχρονα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, ανήλθαν στο πεντάμηνο του έτους στα 66,47 δισ. ευρώ, δηλαδή στο 36,5% του ΑΕΠ της χώρας.
• Πλήρης αποδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος, τα ελλείμματα των οποίων σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης αφορούν σε: Εισφοροδιαφυγή 8.5 δις ευρώ, μείωση εργοδοτικών εισφορών 1.2 δις ευρώ, κούρεμα ομολόγων με το PSI 13 δις ευρώ, περικοπή κοινωνικών πόρων 1.3 δις ευρώ, μείωση κρατικής χρηματοδότησης 2.5 δις ευρώ, απώλειες από εισφορές 10.5 δις ευρώ
•Περαιτέρω αποβιομηχάνιση της χώρας που φτάνει πλέον στο 67% του 2005. 250 χιλιάδες λουκέτα σε  μικρομεσαίες παραγωγικές επιχειρήσεις
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 4 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,
•  Και επειδή δε ζούμε στη χώρα των λωτοφάγων, ας υπενθυμίσουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ είχαν ως μοτίβο τη «σωτηρία της χώρας» και ως στόχους τη μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.


Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο ύστερα από την 5ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, ο αποπληθωρισμός και οι συνέπειες του αποτελούν καθημερινότητα, το επίτευγμα της μονόπλευρης λιτότητας και της βίαιης μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος βασίστηκε πάνω στα προαναφερθέντα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια, οι δε επιχειρήσεις δε διαθέτουν ρευστότητα και οι εξαγγελίες για νέες θέσεις εργασίας είναι κενές περιεχομένου.

Μετά την εκλογική ήττα που υπέστη η «παράταξη του μνημονίου» στις πρόσφατες εκλογές, η ηγεσία της συγκυβέρνησης Α. Σαμαρά-Β. Βενιζέλου, προβαίνει σε περαιτέρω εφαρμογή της ίδιας πολιτικής και μέσω του πρόσφατου ανασχηματισμού, που επιβεβαιώνει ως βασική στρατηγική το δημοσιονομικό ζήτημα και τη λιτότητα.

Η κύρια πλευρά του ανασχηματισμού και η τοποθέτηση νέου Υπουργού Οικονομικών δεν αφορά άμεσα στις επόμενες Εθνικές εκλογές αλλά στις γενικότερες εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόσφατη ομολογία του Ο. Ρεν, πρώην Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων, περί της αποτυχίας της πολιτικής τους που είχε καταστροφικά αποτελέσματα, είναι η απάντηση σε όσους μας απέδιδαν χαρακτηρισμούς για την κριτική μας σε αυτή την πολιτική. Μεταξύ άλλων ο Ο. Ρεν, σημείωσε ότι «στην Ε.Ε. το 2010 χάσαμε δύο πολύτιμα χρόνια στην αντιμετώπιση της κρίσης και μετά έπρεπε να παρέμβει η ΕΚΤ, επειδή δεν υπήρχε αξιόπιστο οικονομικό τείχος προστασίας»

Επέρριψε άμεσα την ευθύνη για την όξυνση της κρίσης στη Γερμανίδα καγκελάριο και στον τότε πρόεδρο της Γαλλίας, Ν. Σαρκοζί,, χαρακτηρίζοντας ως «ηλίθια» τη συμφωνία τους τον Οκτώβριο του 2010 στο γαλλικό θέρετρο της Ντοβίλ με βάση την οποία δίνεται προτεραιότητα στην αποπληρωμή του μόνιμου μηχανισμού στήριξης έναντι των ιδιωτών επενδυτών, καθώς αυτή τρόμαξε τους ιδιώτες επενδυτές με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί πάνω από το 7% το κόστος δανεισμού της χώρας και να καταστεί αναπόφευκτη η διάσωσή της.

Ως καθοριστικές κινήσεις που συνέδραμαν στην αποκλιμάκωση της κρίσης χρέους ανέφερε τη δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης (ESM) αλλά και όσα έκανε η ΕΚΤ για να στηρίξει τη δήλωση του προέδρου της, Μάριο Ντράγκι, τον Ιούλιο του 2012, πως θα «κάνει ό,τι χρειαστεί για να διασώσει το ευρώ», που όντως επανέφερε ηρεμία στις αγορές κεφαλαίου.

Το  διεθνές και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σύμπραξη με το Δ.Ν.Τ. και Κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, την προηγούμενη περίοδο επέβαλαν το καθεστώς εσωτερικής υποτίμησης σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε., η επιχειρηματική τάξη πέτυχε μείωση αμοιβών και μισθών και προωθήθηκε σε βάρος χωρών η «δορυφοροποίηση» τους και η πρακτική της «αποικίας χρέους».

Ωστόσο, καταστροφικά είναι τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής. Ήδη ο αποπληθωρισμός λειτουργεί διαλυτικά για την Οικονομία και τις επιχειρήσεις στην Ε.Ε. και οι ρυθμοί ανάπτυξης βρίσκονται σε μηδενικό επίπεδο. Η ύφεση, η ανεργία και η φτώχεια οδήγησε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει κρίση και οδήγησε σε αδιέξοδο εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών.

Στη βάση αυτής της αποτυχίας, ομόφωνα το Δ.Σ. της Ε.Κ.Τ., ένα μήνα πριν τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών αποφάσισε να διαθέσει 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από τα αποθεματικά, πράγμα το οποίο όλες οι προοδευτικές δυνάμεις έθεταν από την έναρξη της κρίσης το 2008, προκειμένου να μην βυθιστεί η Ε.Ε. στο βάλτο του «σκληρού Ευρώ», μια πολιτική που εξυπηρετούσε μόνο τη στρατηγική πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών, της Γερμανικής ελίτ.

Κατόπιν της οικονομικής και κοινωνικής ήττας, αλλά και της πολιτικής ήττας των Ευρωεκλογών, η ΕΚΤ ανακοίνωσε στις 5 Ιουνίου, πρόγραμμα που αφορά συνολικά τη διάθεση 4 τρις ευρώ στην ευρωπαϊκή οικονομία, υποχωρώντας από τις μέχρι τώρα πολιτικές επιλογές ασφυξίας Τραπεζών και επιχειρήσεων.

Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση της κρίσης, το Διευθυντήριο της Ε.Ε. σε σύμπραξη με Κυβερνήσεις χωρών της Ε.Ε. επιλέγει μια διπλή στρατηγική: Από τη μια, συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας και από την άλλη, η υποχώρηση τόσο λόγω των δυσμενών αποτελεσμάτων της πολιτικής τους όσο και λόγω της καταψήφισης των επιλογών τους από τους Ευρωπαϊκούς λαούς με συνέχιση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που τις βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις σε βάρος λαϊκών στρωμάτων, συνέχιση του μοντέλου της επιδίωξης της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας και δημιουργία φτηνών θέσεων εργασίας.

Η στρατηγική της λιτότητας θα συνεχίζεται αλλά παράλληλα θα προβαίνουν σε διορθωτικές ενέργειες, όμως, απόλυτα ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους.

Η διπλή αυτή στρατηγική αντανακλάται στο νέο οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, που δήλωσε τη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής με την ίδια φιλοσοφία αλλά με διορθωτικές κινήσεις.

Οι δήθεν νέες αλλά πολύ παλιές επιδιώξεις για ανάταξη της Οικονομίας και αντιμετώπιση της ύφεσης με ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος και μείωση της φορολογίας, θα αφορά μια ακόμη αποτυχημένη πολιτική καθώς και τη νέα εκδοχή μιας αναιμικής και άνεργης ανάπτυξης για τη χώρα με υποβαθμισμένη τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό και πλήρως υποτιμημένη, και χωρίς δικαιώματα, τη θέση των δυνάμεων εργασίας.

Και πάλι κύκλοι της διαπλοκής και των ΜΜΕ προσέφεραν την υποστήριξη τους στο νέο μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα με ορίζοντα την ήδη προσυμφωνημένη ρύθμιση του χρέους του ελληνικού δημοσίου, στα πλαίσια μιας γενικότερης ρύθμισης του ευρωπαϊκού χρέους που ανέρχεται συνολικά σε 9.5 τρισεκατομμύρια ευρώ, το προσεχή Φθινόπωρο και όπου προωθείται η τιτλοποίηση και η μετάθεση στη λογική «αποικίας χρέους», αντί της διαγραφής μέρους του χρέους.

Στο πλαίσιο της νέο-αποικιακής πολιτικής τους, επιδίωξη τους είναι η μετατροπή της χώρας σε μια ειδική ζώνη οικονομικής και κοινωνικής υποτίμησης, με παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλής προστιθέμενης αξίας, με φτωχοποιημένο το ανθρώπινο δυναμικό, με εκποίηση του δημόσιου πλούτου και πλήρη εμπορευματοποίηση δημοσίων αγαθών και τομέων κοινής ωφέλειας.

Ανοίγουν έτσι νέα πεδία κερδοφορίας για το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, όπως προωθούν σήμερα στη χώρα μας μέσω της ιδιωτικοποίησης που επέβαλαν σε τρεις τομείς επιχειρήσεων παροχής δημόσιων αγαθών, την πώληση με απαξίωση της πραγματικής τους αξίας και των δυνατοτήτων τους για την ελληνική οικονομία τόσο όσον αφορά το νερό όσο και για πλέον των 150 εκτάσεων αιγιαλού σε διάφορες περιοχές της χώρας καθώς και της κατάτμησης της ΔΕΗ, η αξία της οποίας ανέρχεται στα 35 δις και τώρα εκτιμάται σε λιγότερο από 2 δις, προκειμένου τα εν λόγω κονδύλια να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανειστών.

Να υπενθυμίσουμε, ότι η εγκατεστημένη ηλεκτρική ενέργεια της ΔΕΗ ανέρχεται σε 17500 μεγαβάτ και η ζήτηση είναι μόλις 9000 μεγαβάτ. Το συνολικό κόστος της οικονομίας για την ενέργεια ανέρχεται σε 27 δις ευρώ εκ των οποίων το καθαρό κόστος είναι 15 δις ευρώ και οι φόροι 12 δις ευρώ. Για την ηλεκτρική ενέργεια 6 δις ευρώ, για τη θερμική ενέργεια 9 δις ευρώ και για τις μεταφορές 12 δις ευρώ. Εκ των οποίων για τις κατοικίες 7 δις ευρώ, για τη βιομηχανία 4 δις ευρώ και για τις υπηρεσίες 2.5 δις ευρώ και για τη γεωργία 1 δις ευρώ.

Στον τομέα της ενέργειας η Ευρωπαϊκή νομοθεσία που αφορά στην απελευθέρωση του τομέα, δεν υποχρεώνει τα Κράτη-Μέλη σε ιδιωτικοποιήσεις αλλά διατηρεί τη δυνατότητα να λειτουργούν ως δημόσιοι οργανισμοί κοινής ωφέλειας με όρους και κανόνες παροχής των αντίστοιχων υπηρεσιών και ειδικότερα με βάση και τη Συνθήκη της Λισαβόνας που κατοχυρώνει τη δημόσια παροχή υπηρεσιών καθώς και την Χάρτα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων της εσωτερικής ευρωπαϊκής αγοράς της Ε.Ε.

Με βάση αυτό το πλαίσιο μεγάλες χώρες της Ε.Ε. επέλεξαν και έχουν υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεις που έχουν στρατηγικό χαρακτήρα για την οικονομία τους.

Αποτελεί πρόκληση εκποίησης δημόσιων υποδομών και πόρων με τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ». Παρήλθε σχεδόν 15ετια από την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Επιδοτήθηκαν με δισεκατομμύρια ευρώ επιχειρήσεις προκειμένου να αποσπάσουν μερίδιο της αγοράς από τη ΔΕΗ με προκλητική στρέβλωση της αγοράς υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και με την απαγόρευση στη ΔΕΗ να αναπτύξει επιχειρησιακή δράση στις ανανεώσιμές πηγές ενέργειας.

Με το νέο αυτό ακρωτηριασμό της ΔΕΗ, υποδομές, ορυχεία, λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες, δικαιώματα, εξορύξεις και πελατολόγιο θα παραχωρηθούν σε ιδιωτικά συμφέροντα με συνέπειες για την πραγματική οικονομία την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη της χώρας και ασφαλώς και στους καταναλωτές μιας και πλέον δεν θα μπορεί να καθορίζει η ΔΕΗ τη διαμορφούμενη τιμή στην αγορά ηλεκτρισμού. Σε όλες τις χώρες τα τιμολόγια εκτινάχθηκαν με αυξήσεις πλέον του 80% μετά την ιδιωτικοποίηση των αντίστοιχων εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας.

Μια δημοκρατική και προοδευτική κυβέρνηση είναι προφανές ότι θα πρέπει να ανατρέψει αυτή την εκποίηση εθνικού και δημόσιου πλούτου.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Λύση στο Οικονομικό, στο Κοινωνικό και στο Πολιτικό πεδίο.
Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη δημοκρατικού δρόμου.

Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση

Οι δύο αυτές διαφορετικές στρατηγικές δεν αναφέρονται μόνο στο κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα αλλά αφορούν πλέον, καθοριστικά και στο πολιτικό ζήτημα.

Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη που θα αφορά σε επιλογές όπως:

• Σχηματισμός δημοκρατικής και προοδευτικής Κυβέρνησης συνεργασίας στη βάση  μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα αφορά τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας
• Η καθιέρωση της απλής αναλογικής
• Η εξασφάλιση του πλουραλισμού για να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τους «ιδιοκτήτες» του δημόσιου λόγου. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση και εκβιαστικά διλήμματα. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων.
• Η αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα για μια δημοκρατική, σύγχρονη και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση
• Η δημοκρατική και προοδευτική λύση μπορεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο με δημοκρατικούς όρους στο δημόσιο βίο της χώρας που θα αφορά τόσο στην κατάλυση μορφών ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού που υπέστη η χώρα από τη λαίλαπα των δυνάμεων που οργάνωσαν την κρίση.
• Ταυτόχρονα με το διαρκή ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα  σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ενάντια στις νεοναζιστικά και νεοφασιστικά μορφώματα που αναπτύχθηκαν ξανά στη χώρα

Στο οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα που αφορά και στην ανάπτυξη:

• Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με άμεσα μέτρα ανακούφισης
• Στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
• Στην ανασύνταξη της δημόσιας υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης  και της δημόσιας παιδείας
• Στο δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,
• Στη ρύθμιση του χρέους του ιδιωτικού τομέα
• Στην ανάκληση των ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας και στα δημόσια αγαθά
• Στη νομοθέτηση κανόνων απέναντι στα καρτέλ της αγοράς και τις μονοπωλιακές πρακτικές
• Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση προέχει η εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος για δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των πολιτών στα βάρη. Χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, χρειάζεται εντιμότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση, άμεση πρέπει να είναι η αύξηση των κατώτατων αμοιβών. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με άμεσες επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, χωρίς υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
• Στη θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος
• Στη σύσταση και δημιουργία Ακαδημίας της καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων. Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης. Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, μπορεί να αποτελέσει μαζί  με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα. Η ανασύνταξη της χώρας μπορεί να στηριχθεί στην οικονομία της γνώσης και στη νέα γενιά των Ελλήνων και των Ελληνίδων που έχουν γνώσεις, που έχουν θέληση και δεξιότητες. Δεν μπορεί να στηριχθεί στη λογική του οικονομικού ντάμπινγκ της φθηνής εργασίας και των φτηνών προϊόντων.
• Δημιουργία και θεσμοθέτηση πλαισίου αξιολόγησης όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν τις Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙ.ΠΕ.) της χώρας, με σύσταση Επιτροπών Αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ, με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Στην ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση του αγροτικού τομέα.  Για την παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία, με ποιότητα, με σύγχρονη μεταποίηση στη βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα.

Η χώρα μας χρειάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική διακυβέρνηση που θα οδηγήσει στην ανάκτηση της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας στην Ε.Ε., που θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία, προκειμένου να συντάχθει:
                                                     
•  ένα έκτακτο πρόγραμμα χρηματοδότησης αναπτυξιακών δράσεων κατά κλάδο και περιφέρεια, με συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων
•  ένα νέο –οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμο-δημοσιονομικό πρόγραμμα σταθερότητας από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα πλαίσια του δικαιώματος της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας προκειμένου να εκπληρώνονται οι υποχρεώσεις έναντι του χρέους με βάση τις αναπτυξιακές και παραγωγικές δυνατότητες

 Και όσον αφορά στην Ε.Ε., θα  επιδιώξει τη θεσμοθέτηση:

•    του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου,
•    εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων,
•    μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και
•    θεσμοθέτηση του συστήματος των μεταβιβάσεων από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.

Η χώρα χρειάζεται δημοκρατική και προοδευτική λύση για την έξοδο από την κρίση. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να συγκεντρωθεί μια ευρεία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με ένα πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, που θα δίνει τη δυνατότητα για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις που θα απομονώνει κάθε συντηρητική στρατηγική. Που θα απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που θα δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση.

Η συντηρητική στρατηγική που οργανώνει την έξοδο από την κρίση με ένα συγκρότημα δυνάμεων και δυνατοτήτων, επιδιώκει τη διασφάλιση και τη διαιώνιση των πολιτικών δυνάμεων που διέλυσαν τη χώρα και των συμφερόντων που επικράτησαν και στην επόμενη περίοδο στη χώρα. Οδηγώντας έτσι, σε έναν μακροχρόνιο αγώνα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να διεκδικήσει δικαιώματα, δυνατότητες και προοπτική.

Για να ευοδωθεί έμπρακτα η στρατηγική του δημοκρατικού και προοδευτικού δρόμου προϋποθέτει να διευρύνουμε την προοδευτική πολιτική πλειοψηφία ολοένα και περισσότερο στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων στην πολιτική ήττα.

Είναι προφανές ότι μειοψηφικές πολιτικές πόλωσης, άγονων αντιπαραθέσεων δε συμβάλλουν στη θετική εξέλιξη αλλά αντίθετα εδραιώνουν τη συντηρητική πολιτική. Η συνέχιση της αξιοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής δυσαρέσκειας δε συντελεί στην αναγκαία διαμόρφωση συνθηκών ολοκληρωμένου πολιτικού σχεδίου για τη νέα δημοκρατική διακυβέρνηση.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν διαιρέσεις και ρητορικές που αντί να πείθουν, ουδετεροποιούν, αποσυσπειρώνουν γνήσιες κοινωνικές δυνάμεις και πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς.

Η χώρα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο που χρειάζονται πρωτίστως, δημοκρατικές και προοδευτικές λύσεις και δευτερευόντως αναμετρήσεις.

Θέση μας είναι η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε σαφή πολιτικό σχέδιο για τη χώρα. Σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση, για την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας και την ανάταξη της οικονομίας σε σταθερή και προοδευτική κατεύθυνση με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη για τις νέες και τους νέους, για τους ανέργους, για τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την φτώχεια. Για να οργανώσουμε ξανά σε παραγωγική, δημοκρατική κατεύθυνση και σε ελπιδοφόρα πορεία, ένα δημιουργικό μέλλον για την Ελλάδα.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το ιδρύσαμε ως δημοκρατική και προοδευτική έκφραση απέναντι στην κρίση αλλά αποτελεί στρατηγική επιλογή να αναπτυχθεί και να συμβάλλει τόσο στην ανάπτυξη και τη διεύρυνση της βάσης του και με την συμμετοχή του στην κρίση του εκλογικού σώματος καθώς επίσης, και στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση:

• για την πολιτική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση
• για την αυτονομία της πολιτικής
• για την λαϊκή κυριαρχία,
• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και
• για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κύρια κατεύθυνση μας αποτελεί η θέληση των Ελλήνων πολιτών για επιστροφή στην ομαλότητα. Η επόμενη μέρα αποτελεί τη βάση των θετικών επιδιώξεων και για τη χώρα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες και της εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Έχουμε τη δυνατότητα ως λαός και ως χώρα να βαδίσουμε σε μια δημοκρατική και προοδευτική λύση, με σχέδιο και προοπτική.

Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.

Μένανδρου 54, 7ος όροφος, Αθήνα
Τηλ. Επ. 2105274641 2105247594
Email: socialistparty.gr@gmail.com
Site: www.socialistparty.gr

12 Ιουλ 2014

Γραφείο Τύπου                                                                                                                   

                                                                                                                  12 Ιουλίου 2014

 Την Τρίτη, 15 Ιουλίου 2014 και ώρα 11 π.μ. στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΕΑ), Πανεπιστημίου 44 και Χαριλάου Τρικούπη, θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με θεματολογία:

1. Εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος
2. Ανασχηματισμός της Κυβέρνησης
3. Ανάλυση της Κυβερνητικής πολιτικής
4. Εισήγηση του Προέδρου του Σοσιαλιστικού κόμματος για τις πολιτικές εξελίξεις
5. Προετοιμασία για συμμετοχή στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.


                                                   Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.

9 Ιουλ 2014

                                                                                                                    9 Ιουλίου 2014


Αγαπητή κυρία Κατσέλη,
Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση να λάβουμε μέρος ως Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην πρωτοβουλία σας για την προώθηση του αγώνα κατοχύρωσης και ανάκτησης των δημόσιων αγαθών στη χώρα.

Είναι γνωστό ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 άρχισε να εδραιώνεται σε αρκετές χώρες, το νεοφιλελεύθερο μοντέλο σε ορισμένους κρίσιμους κλάδους της οικονομίας και των επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα που κύριο χαρακτηριστικό του αποτέλεσαν οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών κοινής ωφέλειας.

Κυβερνήσεις συντηρητικές αλλά και σοσιαλδημοκρατικές σε σύμπραξη με επιχειρηματικά συμφέροντα και τη διαπλοκή οδήγησαν δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς σε έκπτωση της αξίας τους, αναδεικνύοντας ως κυρίαρχα προβλήματα όπως ελλείμματα, συνέπειες στο δημόσιο χρέος και φαινόμενα διαφθοράς και ανταγωνιστικότητας στην οικονομία, αποσιωπώντας τις συνέπειες στρατηγικού χαρακτήρα που θα είχε αυτή η οργανωμένη πολιτική ιδιωτικοποιήσεων τόσο για τις χώρες όσο και για τις οικονομίες και τις κοινωνίες.

Ανάλογες πρακτικές και επιλογές εκποίησης δημόσιων επιχειρήσεων σε κερδοσκόπους, αναπτύχθηκαν εκτεταμένα σε όλες τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού με ανυπολόγιστες βλάβες στην οικονομία και την κοινωνία των χωρών αυτών.

Οι συνέπειες είναι γνωστές με χαρακτηριστικά παραδείγματα όπως η διάλυση των σιδηροδρόμων και του φυσικού αερίου στην Αγγλία, οι επιχειρήσεις ύδρευσης στη Γερμανία και στη Γαλλία και η αύξηση των τιμολογίων, η μείωση της ποιότητας των υπηρεσιών, ο αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων από τη χρήση δημόσιων αγαθών και η μείωση θέσεων εργασίας.

Είναι γνωστές οι κινητοποιήσεις και η πρόκληση δημοψηφισμάτων για να αποκτήσουν ξανά οι ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις δημόσιο χαρακτήρα στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία και στην Ιταλία.

Στον τομέα της ενέργειας η Ευρωπαϊκή νομοθεσία που αφορά στην απελευθέρωση του τομέα, δεν υποχρεώνει τα Κράτη-Μέλη σε ιδιωτικοποιήσεις αλλά διατηρεί τη δυνατότητα να λειτουργούν ως δημόσιοι οργανισμοί κοινής ωφέλειας με όρους και κανόνες παροχής των αντίστοιχων υπηρεσιών και ειδικότερα με βάση και τη Συνθήκη της Λισαβόνας που κατοχυρώνει τη δημόσια παροχή υπηρεσιών καθώς και την Χάρτα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων της εσωτερικής ευρωπαϊκής αγοράς της Ε.Ε.

Με βάση αυτό το πλαίσιο μεγάλες χώρες της Ε.Ε. επέλεξαν και έχουν υπό δημόσιο έλεγχο επιχειρήσεις που έχουν στρατηγικό χαρακτήρα για την οικονομία τους.

Προωθούν δε, όπου βρίσκουν κυβερνήσεις χωρών, πρόθυμες να οδηγήσουν σε πώληση επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα σε δημόσιες επιχειρήσεις των χωρών τους και εντός της Ε.Ε.,  με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα στην Ελλάδα, τον ΟΤΕ.

Η χώρα μας που βρίσκεται υπό καθεστώς κηδεμονίας και ενώ οι δυνάμεις που συναποτελούν την τρόικα γνωρίζουν τις αρνητικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης επέβαλαν σε τρεις τομείς επιχειρήσεων παροχής δημόσιων αγαθών την πώληση με απαξίωση της πραγματικής τους αξίας και των δυνατοτήτων τους για την ελληνική οικονομία τόσο όσον αφορά το νερό όσο και για πλέον των 150 εκτάσεων αιγιαλού σε διάφορες περιοχές της χώρας καθώς και της κατάτμησης της ΔΕΗ αξίας άνω των 35 δις που έχει εκτιμηθεί σε λιγότερο από 2 δις προκειμένου τα εν λόγω κονδύλια να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανειστών.

Αποτελεί πρόκληση εκποίησης δημόσιων υποδομών και πόρων με τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ». Παρήλθε σχεδόν 15ετια από την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Επιδοτήθηκαν με δισεκατομμύρια ευρώ επιχειρήσεις προκειμένου να αποσπάσουν μερίδιο της αγοράς από τη ΔΕΗ με προκλητική στρέβλωση της αγοράς υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και με την απαγόρευση στη ΔΕΗ να αναπτύξει επιχειρησιακή δράση στις ανανεώσιμές πηγές ενέργειας.

Με το νέο αυτό ακρωτηριασμό της ΔΕΗ, υποδομές, ορυχεία, λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες, δικαιώματα, εξορύξεις και πελατολόγιο θα παραχωρηθούν σε ιδιωτικά συμφέροντα με συνέπειες για την πραγματική οικονομία την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη της χώρας και ασφαλώς και στους καταναλωτές μιας και πλέον δεν θα μπορεί να καθορίζει η ΔΕΗ τη διαμορφούμενη τιμή στην αγορά ηλεκτρισμού. Σε όλες τις χώρες τα τιμολόγια εκτινάχθηκαν με αυξήσεις πλέον του 80% μετά την ιδιωτικοποίηση των αντίστοιχων εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας.

Μια δημοκρατική και προοδευτική κυβέρνηση είναι προφανές ότι θα πρέπει να ανατρέψει αυτή την εκποίηση εθνικού και δημόσιου πλούτου.

Σε επίπεδο ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων έχει σημασία να σημειώσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κωφεύει  στο να προωθήσει το δημοψήφισμα, ύστερα από την συγκέντρωση του απαραίτητου αριθμού υπογραφών από πολίτες, για να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις του νερού και να καταστεί δημόσιο αγαθό.

Στη Γενεύη είναι σε εξέλιξη διεθνής διαπραγμάτευση που θα αφορά στα Κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά και  για άλλες χώρες, για τη συμφωνία απελευθέρωσης υπηρεσιών στην υγεία, στην παιδεία, στις συντάξεις στην ενέργεια και στην ύδρευση και αυτό θα οδηγήσει σε αποκλεισμό από τις υπηρεσίες αυτές εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών.

Απαιτείται διεθνής κινητοποίηση αλλά και πολιτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, προκειμένου να εξαιρεθούν οι εν λόγω υπηρεσίες προσφοράς δημόσιων αγαθών.

Δυσχέρειες επίσης, έχουν να αντιμετωπίσουν δημοκρατικές και προοδευτικές κυβερνήσεις σχετικά με το δημόσιο επανέλεγχο επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας ενόψει της Διατλαντικής Συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. που προβλέπεται να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον και μέσω αυτής θα διακινείται το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Η προώθηση των νεοφιλελεύθερων επιλογών και των ιδιωτικοποιήσεων τόσο σε διεθνή κλίμακα όσο και στη χώρα μας και η εκποίηση στρατηγικών τομέων αποτελεί παράγοντα ισοπέδωσης των δυνατοτήτων για ανάπτυξη και ευημερία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών σε όλες της χώρες της Ε.Ε. και φυσικά και στη χώρα μας.

Πρωτοβουλίες όπως η σημερινή της Κοινωνικής Συμφωνίας αλλά και άλλων προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων συμβάλλουν στην ενημέρωση αλλά και στην αναγκαία κινητοποίηση των πολιτών και των εργαζόμενων καθώς και στην προώθηση της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων προκειμένου να οδηγήσουμε σε ήττα αυτή την πολιτική.

Για να διασφαλίσει και να ανακτήσει η χώρα υποδομές, πόρους και δυνατότητες, για τη δημοκρατική και προοδευτική έξοδο από την κρίση, για την ανάπτυξη και  κοινωνική ευημερία.

Σας εύχομαι επιτυχία στις εργασίες σας και τα συμπεράσματα να αποτελέσουν πηγή για την προώθηση της προστασίας των δημόσιων αγαθών.